Αγαπητοί φίλοι και φίλες, όταν έγραψα το πρώτο μου βιολόγιο μου ζητήθηκε να περιγράψω πως έχουν τα πράγματα εδώ στην Ολλανδία σχετικά με τις παροχές και τις υπηρεσίες, όπως και έκανα. Αρκετά δε από αυτά που περιέγραψα έγιναν σχόλια (καλά) εδώ μέσα στο NOESI.gr αλλά και στην εφημερίδα ΤΑ ΝΕΑ. Σήμερα ο μικρός μου Charley συμπλήρωσε ενάμισι μήνα στο ειδικό σχολείο που πάει και μας κάλεσαν να μιλήσουμε τι παρατήρησαν σε αυτό το διάστημα.

Αγαπητοί φίλοι και φίλες, θέλω να γράψω λίγα για την σημερινή μέρα που με έκανε για πρώτη να γελάσω. Σήμερα μετά από 15 ημέρες στο κέντρο προετοιμασίας του μικρού μου Charley μας κάλεσε ο παιδίατρος του κέντρου να μιλήσουμε για τον μικρό. Κάτι σαν ιστορικό.

Είπα να κλέψω λίγη ώρα από την μετακόμιση και να γράψω λίγα λόγια και εγώ. Αρχικά θέλω να σας ομολογήσω πως ύστερα από αυτά που έχω δει στα 49 μου χρόνια που ζω [Πείνα, παιδιά που πονούν και υποφέρουν και τόσα άλλα που συμβαίνουν στον κόσμο] δεν πιστεύω σε θεούς και δαίμονες. Γι' αυτό και δεν παντρεύτηκα σε εκκλησία και δεν έχω βαπτίσει ακόμα το παιδί. Ύστερα όμως από αυτά που βλέπω πως συμβαίνουν στην Ελλάδα σκέφτομαι πως ή όντως υπάρχει κάποιος θεός ή είμαι πολύ τυχερός που μετοίκησα στην Ολλανδία