Διάγνωση ΚΕΔΑΣΥ
Γεια σας ,
Ο γιός μου διαγνώστηκε με Άσπεργκερ πριν λίγο καιρό, σε παιδονευρολόγο (υπάρχει διαγνωση επιληψίας και οι ευαισθητοποιημένοι καθηγητές σχολείο κάπως βοηθάνε στο μαθησιακό). Είναι καλός μαθητής με αρκετή δική μου βοήθεια .
- Θα ήθελα να ρωτήσω αν μια διάγνωση για Ασπεργκερ στο ΚΕΔΑΣΥ πιστεύετε είναι βοηθητική ή ο αντίκτυπος του στίγματος στην Ελλάδα ειναι επιβλαβέστερος;
- Η διάγνωση του ΚΕΔΑΣΥ ακολουθεί το παιδί στη ζωή του;
- Το ΚΕΔΑΣΥ τι βοήθεια παρέχει στο παιδί στο μαθησιακό;
- Τα προφορικά μόνο;
- Στο Ασπεργκερ βοηθάει το προφορικό;
Ο γιός μου έχει μια δυσκολία στον γραπτό λόγο, όμως τον προτιμάει γιατί μπορεί να σκεφτεί.
- Γνωρίζετε κάτι για το 5% στις Πανελλήνιες;
Σχόλια
Φόβοι συνεπειών διάγνωσης
Αγαπητή Αθανασία, τους ίδιους προβληματισμούς με εσάς για τις συνέπειες της διάγνωσης και την πιθανότητα στιγματισμού είχα κι εγώ.
Δεν ξέρω τί τάξη πηγαίνει το παιδί σας, αλλά σκεφτείτε ότι αλλιώς αντιμετωπίζει ένας εκπαιδευτικός ένα παιδί χωρίς διάγνωση το οποίο π.χ. διακόπτει καθε τρεις και λίγο το μάθημα κι αλλιώς ένα παιδί με διάγνωση. Σας το λέω γιατί το δικό μου παιδί λίγο έλλειψε να μείνει στην ίδια τάξη από ωριαίες αποβολές για το λόγο αυτό.
Θεωρώ ότι η διάγνωση του ΚΕΔΑΣΥ, εφόσον γίνει έγκαιρα βοηθά. Στην περίπτωση του παιδιού μου υποδείκνυε με λεπτομέρεια στους εκπαιδευτικούς τον τρόπο αντιμετώπισης του παιδιού και εκπαιδευτικής προσέγγισης και πράγματι ταίριαζε στις ανάγκες του, π.χ. να κάθεται κοντά στην έδρα του καθηγητή, να του δίνουν ενθάρρυνση στη συμμετοχή , να βοηθούν τους συμμαθητές να κατανοήσουν κάποιες ενοχλητικές γι΄αυτούς συμπεριφορές κλπ.Αλλά δεν έγινε έγκαιρα και δεν μπόρεσε να βοηθηθεί. Όμως νομίζω ότι με τη διάγνωση το παιδί θα ξέρει τί δικαιούται και θα μπορεί να το απαιτήσει. Κι απ΄ότι γνωρίζω μπορεί να χρησιμοποιηθεί και σε ΑΕΙ. Δεν είναι αναγκαίο ότι θα το απαλλάξουν από γραπτές εξετάσεις, στην περίπτωσή μου του έδωσαν δικαίωμα περισσότερου χρόνου στα γραπτά -μισή ώρα.
Σχετικά με τον στιγματισμό, έχω την άποψη ότι μπορεί να συμβεί σε οποιοδήποτε στάδιο της ζωής του ανθρώπου για οποιονδήποτε λόγο που τον διαφοροποιεί από τους πολλούς, ανάλογα με τις κοινωνικές ή πολιτικές συνθήκες και τις κρατούσες αξίες. Στις σημερινές πάντως δεν διαφαίνεται στιγματισμός των ατόμων με Άσπεργεκρ. Αντίθετα αν είναι γνωστά τα αίτια μίας ανεξήγητης -για τους άλλους- συμπεριφοράς, είναι πιθανότερο να υπάρξει κατανόηση και αποδοχή και μία καλύτερη προσέγγιση.
Έτσι, για την ώρα και με τα δεδομένα αυτά θεωρώ ότι η διάγνωση του ΚΕΔΑΣΥ μπορεί να βοηθησει ένα παιδί. Όχι όμως ότι είναι και ακατόρθωτο να τα καταφέρει και χωρίς αυτήν, αφού κάθε περίπτωση διαφέρει.
Επιπλέον στην περίπτωση του παιδιού μου η γνωμάτευση του παιδοψυχιάτρου βοήθησε στην απαλλαγή από την θητεία.
Εκτός από τα παραπάνω πληροφορήθηκα ότι πλέον το σύνδρομο Άσπεργκερ περιλαμβάνεται στις παθήσεις για τις οποίες προβλέπεται εισαγωγή στα ΑΕΙ χωρις εξετάσεις. Δεν γνωρίζω αρκετά όμως, θα πρέπει να το ελέγξετε.
Καλή δύναμη και καλή πορεία και στους δυο σας.
Εξετάσεις πανελληνίων για παιδιά με Άσπεργκερ
Από προσωπική πείρα λόγω του γιου μου με Asperger που μπήκε πριν χρόνια στο Πανεπιστήμιο, οι προφορικές εξετάσεις δε βοηθάνε καθόλου, όπως καταλαβαίνετε κι εσείς. Υπάρχει μια διάταξη για τα παιδιά αυτά, τουλάχιστον υπήρχε, για να δίνουν σε χώρο ήσυχο χωρίς διάσπαση και θορύβους με δυνατότητα παράτασης χρόνου. Την εφαρμόσαμε.
Αν μπορείτε να μπείτε με το 5% χωρίς εξετάσεις, (δείτε το νόμο με τις παθήσεις), θα πρέπει να έχει πολύ καλούς βαθμούς, να το φροντίσετε αυτό, για να έχει ελπίδες.
Δυστυχώς μετά την εισαγωγή όλων των παιδιών με οποιαδήποτε πάθηση, ακόμα και απλή δυσλεξία, δε νομίζω ότι υπάρχει ακόμα κάποια ξεχωριστή μεταχείριση γιαυτά. Πρέπει να τα καταφέρουν μόνα τους σε ένα χαοτικό περιβάλλον.
Όσον αφορά το στιγματισμό, καλύτερα είναι να υπάρχει διάγνωση, αλλιώς το παιδί παρεξηγείται λόγω της συμπεριφοράς του και κανείς δεν αναγνωρίζει τις δυσκολίες του. Εμένα ο γιος μου είναι 30 πλέον, δεν μετάνιωσα για τη διάγνωση. Τη χρησιμοποιήσαμε και για απαλλαγή από το στρατό, έπειτα από πολύ προβληματισμό και συζητήσεις με ψυχιάτρους.
Η διαφορετικότητα υπάρχει ούτως ή άλλως...
Καλή δύναμη!
Δεν θέλει να είναι διαφορετικός
Αγαπητή Μαρία Αθανασία,
ευχαριστώ για την αμεσότητα και τη ζεστασιά. Ο γιος μου είναι στην γ’γυμνασίου, καλός μαθητής όμως με δική μου βοήθεια και πίεση. Και η αλήθεια είναι οτι πιέζεται απο τα πολλά μαθήματα! Δεν ξέρω πόσο πρέπει να πιέσω! Στο σχολείο έχω παει στην Α’γυμνασίου διαγνωση "επιληψία - διάσπαση προσοχής" και έχουν κάποια ανεκτικότητα.
Στο λύκειο τα πράγματα δυσκολεύουν φαντάζομαι και θα βοηθούσε η διάγνωση Ασπεργκερ. Το θέμα μου είναι πως θα του το ανακοινώσω όταν την πάρω επίσημα.
Δεν θέλει να είναι διαφορετικός, μου το έχει πει πολλές φορες, σε περιπτώσεις μπούλινγκ που τον έχουν αποκαλέσει αυτιστικό. Του εξήγησα ότι ειναι μια διαφορετικότητα, δεν είναι κατι κακό. Πολλές συζητήσεις κ.λπ.
Επιμένει οτι δεν θέλει να είναι διαφορετικός και ετσι δεν του το εχω πει ακόμα. Μια ψυχίατρος που συμβουλεύομαι χρόνια, υποστηρίζει οτι δεν πρέπει να νιώθουν τα παιδιά οτι έχουν πρόβλημα, εφόσον στην Ελλάδα θα το νιώσουν απο το περιβάλλον σαν πρόβλημα, λόγω νοοτροπίας. Προβληματίστηκα παρα πολύ, παρόλο που βλέπω την αναγκαιότητα της διάγνωσης!
Πιέζεται με την ποσότητα των μαθημάτων
Αγαπητή Αλεξάνδρα,
ευχαριστώ για τις πολύτιμες συμβουλές,
Προσπαθώ για τους βαθμούς του, αν και πιέζεται με την ποσότητα των μαθημάτων.
Όλα όσα περιγράφετε για το πανεπιστήμιο με προβληματίζουν. Θα ανταπεξέλθει; Αξίζει τόση πίεση τον κόπο; Η πίεση φέρνει άλλες δυσκολιες. Πώς είναι τώρα ο γιός σας; Εργάζεται; Είναι καλά;
Προσοχή με την πίεση... λόγω εφηβείας
Έχω παρόμοια εμπειρία, βοηθούσα τον γιο μου μέχρι πέρσι στην γ' γυμνασίου... πιεζόταν αρκετά, το καταλάβαινα, φύσαγε ξεφύσαγε, δεν μιλούσε όμως γιατί ένιωθε την ανάγκη να είναι πρώτος στα μαθήματα κι ότι έτσι θα έκανε φίλους...
Μέχρι που ξέσπασε και αρνείται να διαβάσει, αλλά και κάθε βοήθεια από εμένα και από οποιονδήποτε... σε σημείο που αναρωτιέμαι εάν θα ανοίξει ξανά βιβλίο! Εάν μπορούσα να γύρναγα τον χρόνο πίσω, πόσα πράγματα θα είχα αλλάξει...τουλάχιστον μετά τα ξεσπάσματά του συνειδητοποίησα επιτέλους τη λανθασμένη "διάγνωση" που είχαμε μέχρι τώρα...
Προσέξτε με την πίεση στα μαθήματα, δεν χάθηκε ο κόσμος για τους βαθμούς στο γυμνάσιο, έχουμε εφηβεία να αντιμετωπίσουμε, είναι δύσκολη για όλα τα παιδιά, πόσο μάλλον γι αυτά που αντιμετωπίζουν τη διαφορετικότητα...Κι ο δικός μου δεν θέλει να είναι διαφορετικός γι αυτό κι αναρωτιέμαι εάν θα δεχθεί τη διάγνωσή του. Το σίγουρο είναι ότι έχουμε δρόμο μπροστά...
Δεν ξέρω εάν είναι πραγματικά προνόμιο το 5%, εξαρτάται πάντα από τον αριθμό των εισακτέων στη σχολή προτίμησης και φυσικά από τους βαθμούς ...πόσο είναι δυνατόν να πιάσει ψηλές βαθμολογίες στη Γ' Λυκείου; Είναι κάτι το οποίο με προβληματίζει κι εμένα ιδιαίτερα και δεν ξέρω εάν ωφελεί στην ήδη επιβαρυμμένη ψυχολογία του μία διάγνωση από το ΚΕΔΑΣΥ...