νόηση, ετών 18:)

Καλημερα σε ολους, Ηθελα να ακουσω και τις δικες σας περιπτωσεις. Για οσους δεν ξερουν εχω ενα αγορακι 33 μηνων με πιθανη διαγνωση ΔΑΔ και καθηστερηση λογου.Κανει ειδικη αγωγη 2 φορες την βδομαδα, και περα απο αυτο περισσοτερο εγω και λιγοτερο ο αντρας μου (λογο μειωμενου χρονου) προσπαθουμε μεσο του παιχνιδιου να τον βοηθησουμε να αναπτυχθει οσο πιο πολυ γινεται κοινωνικα, ετσι ωστε να θελει να επικοινωνει μαζι μας και με ολους τους αλλους τριγυρω του. Ο Ιασονας ειναι αρκετα ζωηρος αλλα τιποτα το τραγικο. Επισης δεν εχει μεγαλα ξεσπασματα θυμου ως τωρα περα απο της ηλικιας (τυπου, το θελω αυτο τωραααααααα) και ειναι πολυ ευκολο να τον ηρεμήσεις. Εχω διαβασει οτι με τα παιδια που ειναι στο φασμα πρεπει να προσπαθουμε να κραταμε 'μαζι μας' (δηλ να μην τα αφηνουμε να απομονωνονται) οσο περισσοτερο γινεται μες στη μερα. Βεβαια αν οπως εγω μεχρι τις 7 ειμαι μονη μου και εχεις και δευτερο παιδι 7 μηνων να προσεξεις, ειναι καπως δυσκολο. Οποτε θα περιμενα μια βοηθεια παραπανω απο τους παπουδες. Με του αντρα μου τους γονεις δεν μιλαμε πανω απο χρονο (μεγαλη ιστορια). Οι δικοι μου γονεις μενουν διπλα, η μανα μου μαγειρευει για μας αρκετες φορες και αν της ζητησω κραταει την μικρη για καμια ωρα (ειναι βεβαια πανευκολο παιδι). Αλλα τον Ιασονα τον φοβαται. Και το τραγικο ειναι οτι μεχρι 24 μηνων αυτη τον κρατουσε για να παω στην δουλεια οποτε το ξερει το παιδι.Φυσικα πιστευει οτι το παιδι δεν εχει τιποτα το σοβαρο, οτι απλα εχει αργησει λιγο να μιλησει, αλλα αγορι ειναι κτλ (τα εχετε ακουσει κι εσεις...) ΟΚ, θα μου πειτε πιο ειναι το προβλημα? Πρωτα θα ηθελα με ολα οσα τους εχουμε πει να αντιληφθουν οτι το παιδι εχει καποιες δυσκολιες και χρειαζεται να ασχοληθουν και αυτοι μαζι του (περα απο το τι θα φαει, τι θα φορεσει και αν εχει βηχα). Νομιζω οτι απλα αποφευγουν την κατασταση. Δευτερον να καταλαβουν οτι με το να ερθουν 5 λεπτα και να τον δουν την ημερα, δεν θα ειναι μαγικα οι αγαπημενοι του ανθρωποι, πρεπει να ασχοληθουν μαζι του για πολυ περισσοτερη ωρα. Να ερθουν να τον παρουν διπλα, να παιξουν μαζι του, να τον πανε μια βολτα στην παιδικη χαρα, τετοια πραγματα. Δεν ειναι μονο στον δικο μου ετσι, και του αδερφου μου που δεν εχει ΔΑΔ, μιλαει αρκετα και ειναι 2 και κατι δεν τον εχουν παρει μια φορα να τον πανε μια βολτα. Παρολα αυτα αισθανομαι οτι ο Ιασονας λογο του προβληματος του τους εχει περισσοτερο αναγκη. Αν δεν τις δυσκολιες του δεν θα με ενοιαζε καθολου να σας πω την αληθεια...Δεν ξερω πως να το χειριστω, νομιζω οτι αν αρχισω κουβεντα θα μου βγουν ολα τα νευρα και θα τα κανω χειροτερα... Οι δικοι σας γονεις πως το εχουν παρει; Βοηθανε καθολου; Ελπιζω να μην σας κουρασα. Καλη συνεχεια σε ολους, Τανια