νόηση, ετών 18:)

Αβυσσος η ψυχη του ανθρωπου τι να σου κανουν και οι ψυχολογοι, ανθρωποι με παθη ειναι κι αυτοι, δεν ειναι πανακεια.Λοιπον ο καλυτερος τροπος να κατα νοησεις καποιον ειναι να μπεις στη θεση του.Αν επιθυμεις βεβαια να τον κατανοησεις και να κανεις μια προσπαθεια μονο για χαρη των παιδιων... Οι περισσοτεροι αντρες στην Ελλαδα μεγαλωσαν υπο τη σκια μιας προστατευτικης μαμας που τους καμαρωνε και τους εκανε τα χατηρια.Ολοι δε [μαμαδες, γυιοι, γενικα οι παντες, ακομα και οι κορες], βλεπουν το γαμο ως ενα ακομα σκαλοπατι που θα τους προσφερει ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ασφαλεια, ευτυχια, καλοπεραση, απο την πατρικη οικογενεια-αγκαλια.Οταν αυτο διαψευδεται γιατι ο γαμος ειναι μια ανηφορικη παραλληλη πορεια που κανενας δεν εχει προετοιμασει γι αυτο τα νεα παιδια, τοτε ολα στραβωνουν γιατι προβαλλει το αδυσωπητο ΕΓΩ και διεκδικει... Ποσο μαλλον στη δικη σου περιπτωση που το διπλο "βαρος" που βλεπει στο γαμο του ο αντρας σου ριχνει βαρια τη σκια του.Ενδομυχα καλη μου σου καταλογιζει πολλα και απ τη μερια του-το τονιζω αυτο- νομιζει οτι εχει δικιο.Πρωτον απ οτι φαινεται εσυ εχεις μια πιο ελευθερη Αμερικανικη νοοτροπια που απεχει απο την παραδοσιακη Ελληνιδα νοικοκυρα που ισως εκεινος περιμενε η τον ειχαν μαθει να απαιτει.Δευτερον ειναι φανερο οτι σου καταλογιζει ευθυνη για τα παιδια λογω καποιας κληρονομικοτητας απο την οικογενεια σου η του πιπιλιζουν καποιοι το μυαλο πανω σ αυτο.Τριτον απο τη συμπεριφορα του καταδεικνυεται οτι εχει επιλεξει να περναει αυτος καλα η εστω υποφερτα αφου φανηκε πως θα ειναι η ζωη απο δω και περα και αυτο δεν μπορει να το αντεξει.Αυτο το τελευταιο ειναι και το πιο σημαντικο.Η ελλειψη ελπιδας για το μελλον και τα τεραστια ψυχικα αποθεματα που πρεπει να εχει καποιος.Εκει ειναι που ενας αντρας-μη ξεγελιεσαι οι περισσοτεροι ειναι δειλοι στα δυσκολα-πρεπει να αποδειξει την υποσταση του.Το ειπες αλλωστε και μονη σου οτι οι περισσοτεροι εγκαταλειπουν τον αγωνα σε παρομοιες περιπτωσεις. Τωρα πως αισθανεσαι εσυ.Οταν μια γυναικα γινεται ΜΑΝΑ νοιωθει πως θελει να τα δωσει ολα και ευτυχως αυτο το συναισθημα και η αισθηση καθηκοντος δεν την εγκαταλειπει ποτε εκτος ισως απο καποιες νοσηρες καταστασεις.Θα ειναι μανα μεχρι να πεθανει.Γι αυτο και η παγκοσμια φιλολογια υποκλιθηκε μπροστα στη μανα.Γι αυτο και οταν ενας πατερας κανει κατι καλο προβαλλετα αμεσως γιατι για τη μανα ειναι αυτονοητο.Μην λοιπον συγκρινεις ανισα πραγματα.Αλλωστε ειναι γνωστο οτι τα αισθηματα του πατερα αναπτυσσονται σιγα σιγα με την παροδο του χρονου ενω της μητερας απο την κυοφορια.Ετσι τα εφτιαξε ο Θεος μην το ψαχνεις.Υπαρχουν βεβαια εξαιρεσεις οπως σε καθε κανονα.Ο αντρας σου δεν φαινεται να εισαι μεσα σ αυτες γιατι τα παιδια δεν δικαιωνουν την εικονα που ειχε πλασει στο μυαλο του. Απ οποια σκοπια κι αν το δεις εχει αδικο, αλλα....εδω μπαινουν οι συμβιβασμοι.Κατ αρχας πρεπει το ζευγαρι να επικοινωνησει, να κατασταλαξει αν επιθυμει να ειναι μαζι στην "υγεια και στην ασθενεια, στα πλουτη και στη φτωχεια, στη ζωη και το θανατο", ετσι δε λενε στην Αμερικη; και πολυ σωστα.Απο κει ξεκινανε ολα.Ο γαμος χτιζεται απο το ζευγαρι και οχι απο τα παιδια.Τα παιδια συμπληρωνουν αλλα χρειαζονται στοργη και αφοσιωση.Και τα δικα σου χρειαζονται μεγαλυτερες δοσεις αυτων και πολλα ακομα. Φτανουμε λοιπον στο προκειμενο: αν ενας αλλος γαμος σαν τον δικο σου ειχε αυτα τα προβληματα, σκεφτεται το χωρισμο αλλα κανει και προσπαθεια να μην το διαλυσει.Το θεμα ομως των παιδιων σου ειναι καταλυτικο.Εσυ πρεπει να σκεφτεις δυο και τρεις φορες τη διαλυση του γαμου και πως αυτα τα παιδια θα εκπαιδευτουν, το οικονομικο, την ασφαλεια και να βαλεις-δυστυχως- τον εαυτο σου στη τελευταια μοιρα.Το δυστυχως παει στη κοινωνια που ζουμε και σ αυτα που επιθυμουμε, υπαρχουν ομως αλλες καταταξεις που τοποθετουν τη θυσια στη πρωτη θεση.Μπορεις να το αντεξεις; εκει τιθεται το ερωτημα.Η θα ξεσπας καθημερινα οσο θα περνουν τα χρονια επι δικαιων και αδικων.Οι παλιες γυναικες το αντεξαν και με ξυλο και εξευτελισμους και ολα τα παρομοια.Ακομα γνωριζω μερικες.....Γι αυτο στην αρχη σου μιλησα για την Αμερικανικη κουλτουρα σου.Μια νεα κοπελλα θα σε συμβουλευε αμεσως:χωρισε κοιτα τη ζωη σου... Εγω θα σε συμβουλευσω μετρησε τα ολα πολυ καλα. Τα παντα, με λεπτομερειες. Κανε μια καλη συζητηση με τον αντρα σου χωρις να βγαλεις κακιες και παραπονα. Απλα διερευνητικη. Πως βλεπει τον ρολο του τις υποχρεωσεις του, τη ζωη του.Χωρις θυμο.Αν καταλαβεις οτι θελει ....να σας ξεφορτωθει, τι να σου πω κανε το σταυρο σου και προχωρα.Αλλα αν καταλαβεις οτι δεν....,δωστου μια ευκαιρια.Με ηρεμο ομως τροπο θεσε καποια πραγματα.Οχι πολλα τα πιο σημαντικα ας πουμε οχι τρομοκρατια και νευρα.Μετα με τον καιρο πες του παιξε μια ωρα μαζι τους κοκ.Αλλα και συ πρεπει να εισαι υποστηρικτικη σ αυτη τη προσπαθεια.Οχι με το δαχτυλο σηκωμενο.Δυστυχως το βαρος πεφτει ολο επανω σου.Μου εχεις δωσει την εντυπωση δυνατου ανθρωπου με ξεκαθαρες ιδεες και αισιοδοξια για τη ζωη.Την εντυπωση της αγωνιστριας.Αυτες καλη μου Τινα ειναι αποφασεις ζωης που τις επιπτωσεις τους θα τις βιωνεις εσυ και τα παιδια.Αληθεια ψαρεψε τα πως θα εβλεπαν τη ζωη τους χωρις το μπαμπα αν και παλι ειναι πολυ επισφαλες κριτηριο αυτο. Αναγνωριζω τη δυσκολια εκτος απο τα παιδια σου να πρεπει να συμμορφωσεις και τον αντρα σου αντι να τον εχεις βοηθο και μην συζητησεις τιποτα με τη πεθερα σου.Συνηθως οι μαμαδες των αντρων θελουν ο γυιος να ξεμπερδεψει αμα στραβωσει κατι και να προσπαθησει να ξαναφτιαξει τη ζωη του. Υπαρχει και κατι που το αφησα για το τελος. Η Χριστιανικη μας θρησκεια λεει οτι πρεπει να σηκωνουμε το σταυρο που μας εδωσε ο Θεος, οπως ο Χριστος σηκωσε με ανδρεια το δικο Του σταυρο για χαρη μας.Οσο ο καθενας μπορει, κατα τις δυναμεις του.Υπαρχει ενα βραβειο αλλα ειναι παντα στο τελος και ο καθενας το παιρνει αφου ολοκληρωθει ο αγωνας.Αφου βαστασουμε τον καυσωνα της ζωης, ερχεται η αναψυχη.Υπαρχει και το κατ οικονομιαν θελημα Του.Δηλ παραχωρει κατι απαλοτερο αμα δεν ειμαστε αξιοι, ικανοι η οτι αλλο να πραγματοποιησουμε το κυριως θελημα Του.Καπου αναμεσα κινουμαστε ολοι με βασικο γνωμονα τη προαιρεση μας, το βαθυτερο δηλ θελημα της καρδιας μας που μονο Αυτος γνωριζει.Προσευχησου και προχωρησε οπως σε φωτισει Εκεινος και ουτε στιγμη να μην φανταστεις πως με τις δικες μας δυναμεις πραγματοποιουνται ολα."και οι τριχες της κεφαλης ημων, αριθμημεναι εισιν". Σου ευχομαι μεσα απο τη καρδια μου καλη τυχη σε ο,τι αποφασισεις.

εδωσες μια πιο παραστατικη εικονα.Εχεις δικιο το ξυλο δεν υποφερεται και το παραδειγμα προς τα παιδια σου ολεθριο. Απ' ο,τι φαινεται χρειαζεται ψυχολογικη υποστηριξη αλλα ποτε οι ιδιοι ανθρωποι που τη χρειαζονται,δεν το παραδεχονται. Εσυ εχεις αλλο αγωνα με τα παιδια σου και απ οτι αντιλαμβανομαι πρεπει και να τα προφυλαξεις απο τον πατερα τους... Σκεψου μονο το καλο τους γιατι αυτα ειναι ακομα αδιαμορφωτα πλασματακια και για τον αντρα σου αν δεν καταλαβει προειδοποιησε την οικογενεια του και.....τελος. Αλλα να εισαι σιγουρη για τα βηματα σου παντα σε σχεση με τα παιδια.Στην Αμερικη υπαρχουν συγγενεις να σου σταθουνε;Για τα παιδια μπορει και να σου βγει σε καλο αρκει να μεινεις καπου ανθρωπινα διαμορφωμενα και με ενδιαφερον για την εκπαιδευση τους. Επειδη εχεις μπροστα σου αγωνα, να προσεχεις τις σκηνες βιας.Να εισαι σταθερη, ηρεμη και να ζητησεις βοηθεια, ισως απο κοινωνικη λειτουργο.Να καταλαβει ο ανδρας σου οτι δεν ειναι τα συνηθισμενα φωναζουμε και επιβαλομαστε με τη βια.Να φοβηθει λιγακι και να εχουν προειδοποιηθει οι δικοι του γιατι οι ανθρωποι αυτοι ειναι απροβλεπτοι. Τιποτα δε μπροστα στα παιδια γιατι θα ειναι πολυ τραυματικο.Να εχεις δουλεψει πολυ πριν προχωρησεις γιατι η κουβεντα του που ειπε οτι μονο νεκρη θα φυγεις απο αυτο το γαμο δεν μου αρεσε καθολου.... Εχεις Γολγοθα μπροστα σου, ο Θεος μαζι σου, θα προσευχομαι για σενα και τα παιδια σου.