νόηση, ετών 18:)

Γεια σου Χελμα,θα ρωτησω για την αυξητικη ορμονη και θα δω τι θα κανω,παντως ο γιος μου δε μου εχει παρουσιασει σκολιωση μεχρι τωρα,δε ξερω αργοτερα. Εχει ομως αλλα, 22μηνων εκανε εργχειριση στους ορχεις,ηταν πολυ ψιλα και οι δυο.Εχει στραβισμο και τωρα θα εργχειριστει και στα ματια,και επισης εχουμε προβλημα με τα δοντια χαλανε παρα πολυ ευκολα,και ο πανω γναθος ειναι πιο μικρος απο τον κατω και χρειαζεται ορθοδοντικο,αλλα ολα αυτα φτιαχνονται,δε με απασχολουν τοσο οσο το βαρος. Καποια στιγμη πρεπει κι εγω να του πω καποια πραγματα σχετικα με το συνδρομο. Η κορη σου πως το εχει παρει?Σ΄αυτη την ηλικια μπορει και ελεγχει τον εαυτο της στο φαγητο?Γιατι ο γιος μου ενω θελει να χασει βαρος οταν του δοθει ευκαιρια βουταει οτι βρει.Στο σχολειο ενας δασκαλος τον ειδε να ψαχνει στα σκουπιδια. Με τρομαζει κι εμενα η ιδεα να μεινει μονος,το σκεφτομαι αρκετα συχνα,πρεπει να ειμαστε παντα διπλα στα παιδια μας,γιατι οπως ειπες ο κοσμος ειναι πολυ σκληρος. Οταν ενημερωθεις για το συλλογο στην Ελλαδα ενημερωσεμαι. Περναει δυσκολη εφηβεια?Εχει φιλες?Πως ειναι σε άυτη την ηλικια αυτα τα παιδια?Εχω πολλες αποριες συγνωμη αλλα με τρομαζουν πολλα πραγματα. Εμεις μενουμε Πορτο Ραφτη,ειμαστε κοντα στην Αθηνα. Κριμα που μενουμε μακρια,θα ηθελα πολυ να γνωρισω την κορουλα σου και εσενα. Θα ρωτησω κι εγω που εχει εδω ειδικο γυμνασειο,και ελπιζω να αξιζει. Δε με ζαλισες καθολου,μπορεις να γραφεις οτι θελεις.Χαιρομαι πολυ που γνωρισα εναν ανθρωπο να συζηταω για το προβλημα του γιου μου και να με καταλαβαινει.Μονο καποιος που το ζει μπορει να καταλαβει πως ειναι και τι πονο εχει.

Οταν γεννησα τον Γιωργο μου,τον ειχαν στα πρωορα τοτε μου ειπαν οτι εχει μια ιδιομορφια και πρεπει να κανει καριοτυπο.Καναμε, και δεν εδειξε τιποτα.Βεβαια,μικρη εγω τοτε,στα 19 μου τον γεννησα,δε μπορουσανα καταλαβω τι μου λενε γιατι εβλεπα ενα πολυ ομορφο μωρο.Ηταν ενα απο τα ωραιοτερα μωρα και δε το λεω επειδη ειναι παιδι μου,ολοι οσοι τον εβλεπαν χαζευαν,αλλα οι γιατροι μπορουν και διακρινουν πραγματα που στο δικο μας το ματι δε φαινεται. Στο μαιευτηριο εκλεγα συνεχεια με αποτελεσμα να μου πετρωση το γαλα. Οταν πλεον τον πηραμε σπιτι,εβλεπα οτι ειναι ενα μωρο πολυ ησυχο το κλαμα του δε το ειχα ακουσει ποτε. Αλλα δεν εδωσα βαση,εχοντας κανει και τον καριοτυπο και ειχε βγει αρνητικος,οταν το συζηταγα με τον παιδιατρο του,απλα μυ ελαγε οτι παει λιγο πισω απο τα αλλα μωρα. Ο παιδιατρος ειχε καταλαβει απλα δεν το ελεγε για να μην με ριξει ψυχολογικα,λαθος του πιστευω. Οταν ηταν 5μηνων εκανε βρογχιολιτιδα,νοσηλευτικε σε νοσοκομειο,γιατι παρουσιασε βρογχικο ασθμα.Ουτε που θυμαμαι ποσες φορες εχουμε νοσηλευτει,παρα πολλες. Στα 2,5 χρονια του πηγα να τον χασω απο βαριας μορφης λαρυγγιτιδα,εκλεισε ο λαιμος του και δεν επαιρνε ανασα,πηγαμε στο Αγια Σοφια,τραυματικη εμπειρια. Εκει με εστειλαν σε πτερυγα για να τον δει γιατρος.Αυτος ο γιατρος ο θεος να τον πει γιατρο,θεωρισε οτι το περιστατικο δεν ειναι επειγον και μου ειπε να περιμενω για να τελειωσει μια πλυση στομαχου. Περιμενοντας λιγο βλεπω το παιδι μου να μελανιαζει και να βγαζει αφρους απο το στομα,τρομοκρατιμενη φευγω απο κει και παω στη διπλανη πτερυγα.Για καλη μου τυχη βλεπω εναν γιατρο,και τον ανελαβε αμεσως του εβαλε οξυγονο του εκαναν ανδρεναλινη και τον εστειλαν κατευθειαν στην εντατικη μοναδα. Ο γιατρος μου ειπε πως αν αργουσα ενα λεπτο θα τον εχανα.Βλεπεις ηταν ενα περιστατικο που για τον αλλον γιατρο δεν ηταν επειγον. Δεν εχω νιωσει πιο απελπισμενη στη ζωη μου οπως τοτε. Στην εντατικη δε με αφησαν μαζι του γιατι απαγορευεται ημουν ολο το βραδυ εξω απο την πορτα και τον ακουγα να κλεει και να φωναζει μαμα,βλεπεις ηταν το μονο παιδι εκει μεσα που ειχε της αισθησεις του.Εκατσε δυο μερες και νυχτες εκει και μετα τον βγαλανε. Οι χειροτερες μου νυχτες!! Με τον δηθεν γιατρο δεν ασχοληθηκα καθολου αφου εζησε το παιδι μου,μονο αυτο μ΄ενοιαζε,αλλα σου ορκιζομαι πως αν ειχε πεθανει το αστερι μου εκεινει την νυχτα θα τον σκοτωνα με τα ιδια μου τα χερια. Αφου νοσηλευτικε αλλες δεκα μερες σε κανονικο δωματιο,ο γιατρος που τον ειχε αναλαβει εκεινο το βραδυ μου ειπε να κανω αυτη την εξετασει,διπλο το χτυπημα. Τελος παντων δε παραπονιεμαι θα τα καταφερουμε. Εχω αλλο ενα,κοριτσακι 3,5μηνων,υγειεστατο και ζωηρο,δοξα το θεο. Ο Γιωργος μου χαρηκε πολυ για το αδερφακι του.Αλλα προσπαθω μπροστα του να μη δειχνω τη λατρεια που εχω και σ΄αυτο για να μη νιωσει πως χανει τα πρωτια. Ο Γιωργος θελει περισσοτερη φροντιδα. Ευτυχως πριν δυο χρονια βρηκα ενα διαιτολογο καλο.Γνωριζει πολυ καλα αυτο το συνδρομο,εχειαναλαβει και αλλα παιδια με το ιδιο προβλημα.Γιατι οι διαιτολογοι του παιδων δε του προσφεραν τιποτα ειχαν αγνοια. Τι δευτερα θα παμε παλι στο γιατρο να τον ζυγισει την τελευταια φορα ηταν 49 κιλα τωρα ελπιζω να εχει πεσει κι αλλο.Καθε δυο βδομαδες πηγαινουμαι. Συγνωμη για την πολυλογια μου αλλα ειναι τοσα πολλα αυτα που θελω να πω. Και ευχομαι να τα πουμε απο κοντα.Αν ερθω στη Κρητη θα εισαι ο πρωτος ανθρωπος που θα το μαθει. Καλη σου μερα,Χελμα.

Γεια σου Χελμα, και για σένα ισχύει το παρακάτω E-mail, οποτε θες να μαθαίνω νέα σου: christina.helioti@gmail.com.