Μετά απο 5 χρόνια και βάλε αποφάσισα να ξαναδημοσιεύσω. Τελικά το πρόβλημά μου δεν είναι η νοητική δυσκολία αλλά η έλλειψη εμπιστοσύνης στον εαυτό μου. Εχω καταφέρει να διώξω μακριά μου οσους μου έκαναν τοξινη την ψυχή μου, αυτό το έτος πηγαινω σε νυχτερινό λύκειο για να το τελειώσω φροντίζω για τους γονείς, εχω επικοινωνία με έναν υπέροχο άνθρωπο που με βλέπει όπως ειμαι. Δεν κάθομαι να κλαψουρίζω για τις δυσκολίες που έχω ο΄πως έχει και όλος ο κόσμος.

Παρακαλώ τον Αγγελο για διαγραφη των παλιών μου πόστ με τις σκέψεις έγιναν αντικείμενο εκμετάλλευσης απο χρήστη σε άλλο σαιτ και εξάλλου μιλάμε ήδη στο φεισμπουκ.

Ήθελα να μοιραστώ πως τους τελευταίους μήνες έκλαψα πέρασα τα σκαλοπάτια απο την ανωριμότητα στην ωριμότητα. Διεκδικώ κατακτω ακόμα και αν φοβάμαι ονειρεύομαι πως όλα θα πάνε καλά. Αν κι ακόμα ο δρόμος είναι μακρύς.

Υπάρχει κάποιος που να γνωρίζει θεραπείες για την αποκατάσταση της παραπληγίας. 'Η την κάλυψη για την πιθανότητα να ξαναπερπατήσει κάποιος;

Τις τελαυταίες ημέρες μεγάλωσα απότομα νομίζω ότι η ζωή μου άλλαξε ξαφνικά. Βλέπω πως προσπάθεια δεν βγαίνει και δεν βλέπω να βγαίνει φώς απο πουθενά. Αφορά αυτό μόνο σκέψεις δικές μου σκέψεις που κάνω καθημέρινά. Η μία μέρα τελειώνει και νομίζω ότι κάτι φαίνεται στο βάθος, και η επόμενη είναι σίγουρα καλύτερη από την πρώτη.