νόηση, ετών 18:)

... και επιβάλουμε στο 1 να τα ανέχεται!!!

Απο τη Β' δημοτικού ξεκινά η ιστορία. Φέτος τελειώσαμε τη Ε'. Αψογη μαθήτρια στην Α δημοτικου, υπάκουη, ευγενικη, συνεσταλμένη.... ωσπου στη Β τάξη απο το 2 μηνα ξεκίνησαν τα παρατράγουδα. Τότε λοιπόν η δασκάλα - υποδιευθύντρια, έκανε τα στραβά μάτια. το παιδί μου γυρνούσε μέρα παρα μέρα με μελανιές γρατσουνιές κλπ κλπ.

Κάθε φορα που την επισκεπτόμουν έριχνε τις όποιες ευθυνες στη κόρη μου, με τη σειρα μου κι έγώ τις μιλόυσα ξανά και ξανα για το πόσο λάθος συμπεριφρερετε, αγνοόντας την επιμονή της στο ότι ΔΕ ΦΤΑΙΕΙ... ΕΙΧΑ απολύτη εμπιστοσύνη στους δασκάλους... Με στέλνουν στα ΚΔΑΥ όπου μου ξεκαθαρίζουν οι άνθρωποι εκεί ότι δεν έχει κάποιο θέμα δυσλεξίας αλλά φόβου.

Ωσπου μαθαινω τυχαία ότι αντιμετοπιζουν κι άλλα παιδια το ίδιο πρόβλημα με το δικό μου.. και φυσικά απο τα συγκεκριμένα 2 κορίτσια-νταήδες (Το ένα,η αρχηγός, παιδί καθηγητη & γιατρίνας ΚΑΙ μοναχοπαίδι). Βέβαια όλα αυτα κατέληξαν καπου στο τέλος της χρονιάς....
Είπα κι εγώ Αντε του χρόνου αλλάζουμε δασκάλα... Φτάνουμε Γ & Δ' τ'αξη με μια κυρία η οποία προσπάθησε αρκετά να βοηθήσει τη κόρη μου αλλά και το άλλο παιδι να ξεκαβαλήσουν το κάλάμι και κυρίως οι γονείς του. Οι οποιοι ''δωροδοκόντας'' με διαφορες δωρεές το σχολείο-υποδιευθηντρια όπως έμαθα αρκετά αργότερα συνέχιζάν να έχουν το πάνω χέρι.
Το παιδάκι το άλλο να πω οτι είναι ένα πανέξυπνο, παμπόνηρο αριστη μαθήτρια μεν αλλά......... και με παραβατική συμπεριφα.

Ε΄τάξη. Μια ακόμα πιο καταπληκτηκη δασκάλα, Στην οποία βρήκα πλήρη ανταπόκριση απο τη πρώτη μέρα της χρονιάς όταν της μιλησα για το όλο θέμα. Με σεβασμό προς το παιδί μου, το βοήθησε να ανεβει η αυτοπεποιθησή του η αυτοεκτιμισή του η σιγουριά του που είχαν πέσει στα τάρταρα. Δυστηχώς όμως οι νταήδες παραμονέυουν στα διαλείμματα στα μαθήματα των ειδικοτήτων κλπ κλπ και ξεκιναει πια η λεκτική και η ψυχολογική βια,

Εκει που προσπαθούσα να έχω ένα χαμηλο προφιλ ωστε να μη φερνω το παιδι κυριως, σε δύσκολη θέση και το πουνε μαμακια, αρχίζω να είμαι κάθε τρεις και λιγο στο ΔΙΕΥΘΥΝΤΗ ο οποίος δηλωνει άγνεια για το θέμα και ότι το έμαθε φέτος και και και...( ποιός μας έστειλε στα ΚΔΑΥ?)

Φέτος η χρόνια ηταν δυσκολη μεν αλλά υπηρχε ουσιαστική στιρηξη απο την συγκεκριμένη εκπαιδευτικο αλλά όχι μάγο. Με το ξέσπασμα της κόρης μου να στιγματισει όλοκληρη τη χρονιά της μόλις 5 μέρες πριν τη λήξη των σχολείων.

Απο το πρωι της ''κόλλαγαν'' λεκτικά. Θα βάλουμε το τάδε αγοράκι να σου κάνει αυτο - εκείνο- το αλλο κλπ κλπ Η κόρη μου φύσικά κάθε φορά να απομακρύνετε αυτά να συνεχίζουν ώσπου ζητάει μια μπάλα απο το γυμναστη να παιξει μόνη της, την ακολουθουν, της τη παίρνουν την κάνουν ''κορόιδο'' και γυρνά η κόρη μου και ρίχνει στο ένα μια κλωτσιά δυνατη.

Με παιρνει τηλ απο το σχολειο να πάω να τη πάρω, Καταλαβαίνω φτάνοντας έκει ότι κάτι τρέχει. Δε θέλει με τιποτα να μείνουμε να το συζητήσουμε εκει , αλλά στο σπίτι Μου λέει τα παραπάνω και την άλλη μερα πάω μόνη μου ( χωρίς να με έχουν καλέσει) στο σχολείο. Οπου μου λέει ο ΔΙΕΥΘΥΝΤΗΣ ότι δε πρέπει να είναι τόσο ευέξαπτη τόσο απότομη τόσο ευαιρέσθητη και δε θα επιβιώσει έτσι κλπ κλπ Πρέπει να μάθει να αμύνετε, εεε και όταν της κάνουμε παρατηρ΄ησεις δε τις κάνουμε γιατι αυτή κάνει την αρχή αλλάεπιδή είναι φιλότιμη μπορει να δώσει το τέλος. (ΑΝ ΕΪΝΑΙ ΔΥΝΑΤΟΝ) Ούτε λόγος για το παιδί του συναδέλφου του.

Τραβώ τα άκρα κι εγώ, του κατονόμασα παιδιά -θύματα και παιδιά -θύτες , τα ψέμματα που έχει πει για το εάν γνώριζε ή όχι και του επισήμανα επίσεις και όλα τα ψυχοσωματικά που βγάζει το παιδι μου εξαιτίας της ανυμποριάς του να βάλει στη θέση τους 5 νταήδες και της ευκολίας του, να επιβάλει σε ένα παιδι να σκύβει κι άλλο το κεφάλι και να ανέχετε. Αυτος ήταν λοιπόν ο χαιρετισμός σήμερα με τη ληξη της χρονιάς, Τον προειδοπείησα ότι το Σεπτέμβριο δε θα ανεχτώ το παραμικρό και ότι θα κινηθώ ανάλογα προκειμένου όχι να σταματησει αλλα να διωρθώσει κιόλας τη κατάσταση.

Σχολείο δε γίνετε να αλλάξειι γιατί κρίνω ότι θα είναι χειρότερα μιας και στη Α Γυμνασιου θα ξανασυνατηθουν αναγκαστηκα.

Συγνώμη αν σας κουρασα και αν δε βγάζετε νόημα ίσως αλλά είμαι σε απόλυτη συγχηση ζητώ τη συμβουλή σας για το πως πρέπει τελικά να κινηθώ

Ευχαριστώ πολύ