Οι γονείς παιδιών με ΔΑΦ παίζουν τον κύριο ρόλο στην ανατροφή και εκπαίδευση τους με λίγη στήριξη από τους κοινωνικούς φορείς, και ενώ παράλληλα ανατρέφουν την υπόλοιπη οικογένεια (Seltzer, Shattuck, Abbeduto, & Greenberg, 2004). Ανάλογα με τη συμπτωματολογία των παιδιών τους απαιτείται από τους γονείς να παίξουν ενεργό ρόλο για την κάλυψη βασικών αναγκών, την εκπαίδευση και την κοινωνικοποίηση. Μεγαλύτερα επίπεδα σοβαρότητας των συμπτωμάτων της αυτιστικής διαταραχής σχετίζονται με υψηλότερα επίπεδα στρες και κατάθλιψης των γονέων που οξύνονται με την έλλειψη επαρκών δικτύων στήριξης της οικογένειας (Davis & Carter, 2008˙ Ingersoll & Hambrick, 2011). Σήμερα, η διεθνής κοινότητα έχει αναγνωρίσει την επιτακτική ανάγκη έρευνας τρόπων υποστήριξης των γονιών παιδιών με ΔΑΦ  και έχει θέσει ως προτεραιότητα τη διερεύνηση των ιδιαίτερων δυσκολιών που αντιμετωπίζουν (Autistica, 2016) . 

Η παρούσα έρευνα εστιάζει στη μελέτη της ψυχικής υγείας των γονιών παιδιών με ΔΑΦ (πληθυσμός στόχος). Συγκεκριμένα, θα καταγραφούν τα επίπεδα άγχους, κατάθλιψης και η ψυχική ανθεκτικότητα των γονιών παιδιών με ΔΑΦ με στόχο α) να καταγράφει με τρόπο έγκυρο και αξιόπιστο την εμπειρία των γονιών β) να συλλεγούν δεδομένα στον Ελληνικό χώρο τα οποία θα είναι συγκρίσιμα με τα αντίστοιχα διεθνών ερευνών γ) να διερευνηθούν διαμεσολαβητικοί παράγοντες (ενδοατομικοί ή περιβαλλοντικοί), οι οποίοι μπορεί να επηρεάζουν θετικά ή αρνητικά την ψυχική υγεία των γονιών παιδιών με ΔΑΦ και, τέλος, δ) να καταγράφουν οι πηγές στήριξης, προσωπικές, κοινοτικές ή κρατικές του ανωτέρω πληθυσμού. Μακροπρόθεσμος στόχος της παρούσας έρευνας είναι να συνδράμει στην καλύτερη κατανόηση των δυσκολιών που αντιμετωπίζει ο πληθυσμός στόχος και την ανάλογη ανάπτυξη προγραμμάτων και παρεμβάσεων στήριξής του. Τέλος, η συστηματική καταγραφή αυτών των παραγόντων θα εμβαθύνει την κατανόηση των προβλημάτων που αντιμετωπίζουν άτομα που ζουν με χρόνια αντιξοότητα.