νόηση, ετών 18:)

Γεια σας, ευχομαι καλο χειμωνα σε ολους και καλη προοδο στα παιδια. Τα νεα μας: η Ρηνουλα ειναι 5 ετων και παει σε κανονικο νηπιαγωγειο ιδιωτικο. Γενικα ανταποκρινεται καλα αλλα πλεον οταν θυμωνει για κατι δεν μπορει να διαχειριστει καθολου το θυμο της. Ειτε μας τσιμπαει ειτε σπανιωτερα κουτουλαει. Καμια φορα τσιμπαει και κανα παιδι στο σχολειο οταν της παει κοντρα.Οι εμμονες της εχουν αυξηθει και τα επαναληπτικα τελετουργικα. Για ολα θελουμε προετοιμασια, να ντυθει, να βαλει σε σειρα τα παιχνιδια της [αμα της τα πειραξουμε η κλαιει η τσιμπαει], αν καποιος χασει την υπομονη του μαζιτης και τη ζορισει, δημιουργειται κριση, το φαγητο της εχει περιοριστει παρα πολυ σε ποικιλια οχι σε ποσοτητα και στο νηπιαγωγειο τρωει μονο οταν της αρεσει κατι. Μιλαει ακομα συχνα χρησιμοποιωντας 3ο προσωπο. Με την αδελφη της δεν μπορουν πια να κανουν τιποτα μαζι, συμβουλευουμε τη μεγαλη να την αφηνει ησυχη αλλα σαν παιδι κι αυτο [7 ετων] θελει να την αγκαλιασει και να παιξει μαζι της, συνηθως καταληγει σε καυγα και κλαμματα και απο τις δυο πλευρες.... Γενικα σαν να πισωγυρισε. Και τωρα οι διαπιστωσεις μου: εχω την εντυπωση οτι κατανοει τη διαφορετικοτητα της και ως προς τα παιδια του σχολειου και ως προς τη αδελφη της και δεν μπορει να διαχειριστει τη ζηλεια της. Την εκφραζει μεσα απο αρνηση για ολα. Αρνηση να παμε καπου αρνηση να φτιαξει κατι, αν ομως επιμεινουμε και τελικα ξεκινησουμε μετα περναει καλα και δειχνει ευχαριστημενη. Ωσπου να ξεκινησουμε ομως μας βγαζει το λαδι. Αν μαλιστα το οτιδηποτε γινεται χωρις την συμμετοχη της αδελφης της, ακομα καλυτερα. Με αλλα παιδακια δεν παιζει, απλα συνυπαρχει στο χωρο, σταματησε να παιζει με τα παιχνιδια, τα εχει τακτοποιημενα και αλλοιμονο σ οποιον της τα πειραξει. Εδω λοιπον πρεπει να αναφερω οτι εχουμε 10 μερες περιπου που ξαναρχισαμε σιδηρο γιατι με την επιλεκτικοτητα του φαγητου πασχει απο αναιμια.Διαβασα λοιπον οτι η ελλειψη σιδηρου δημιουργει πολλα στα παιδια μεταξυ των οποιων και ας το πω ετσι καποια αναπτυξιακη στασιμοτητα [μπορει να μην ειναι δοκιμος ιατρικα ο ορος]. Οταν λοιπον ενα παιδι ειναι αυτιστικο, ολες τις ιδιαιτεροτητες του τις αποδιδουν στον αυτισμο. Οι λεπτες αποχρωσεις αλλων προβληματων ειναι ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ δυσδιακριτες και θελει γιατρους και παιδαγωγους να ασχολουνται μονο μ αυτο. Εδω να επισημανω και τις αμφιβολιες μου [;;;;;] για το κεντρο που πηγαινει για εργολογοθεραπειες. Τα ιδια και τα ιδια και ολο μας καθησυχαζουν και καμμια διαφορα. Καποια μαμα μα ς ανεφερε για το γυιο της που ειναι 7, οτι ξαφνικα τα εκανε ολα μαζι.Β εβαια αν σκεφτω και τη Ρηνουλα 2 χρονια πριν βλεπω, μακροχρονα κρινοντας, καποια προοδο αλλα σε ορισμενα μονο πραγματα. Ας πουμε στη λογοθεραπεια δεν επρεπε να εχουν ξεμπερδεψει πια με το 3ο προσωπο; Μηπως επιμενουν σε γενικες μεθοδους ενω το παιδι χρειαζεται κατι πιο εξατομικευμενο;Γιατι ετσι κι αλλιως μεγαλωνοντας ολο και κατι θα βελτιωνεται, σκοπος ειναι να τη βοηθησουμε επι πλεον.Στο κεντρο κανει TEACH, μηπως χρειαζεται καποια αλλη μεθοδο πιο σφιχτη; Επισης η ηχολαλια συνεχιζεται και στο κεντρο μας λενε οτι δεν πρεπει να αησυχουμε γιατι καποια στιγμη θα μετατραπει σε διαλογικη ομιλια. Εχει λεξιλογιο και ΟΤΑΝ ΘΕΛΕΙ προκειμενου να ζητησει η να πετυχει κατι που την ενδιαφερει το χρησιμοποιει σωστα. Η αρθρωση της ειναι καθαρη και απολυτα κατανοητη.Απλανες βλεμμα εχει συχνα. Τα εγραψα ολα αυτα με τοσες λεπτομερειες μηπως καποιος, γονιος η ειδικος, μπορει λιγο να βοηθησει.Αν δλδ καποιο μεγαλυτερο παιδακι εχει περασει απο αυτο το σταδιο και πως το χειριστηκαν, η πως ειναι τωρα που μεγαλωσε; H οτιδηποτε αλλο μπορει να βοηθησει κατα τη γνωμη σας σαυτον τον ιστοτοπο που βρεθηκαμε ολοι με τις ιδιες αγωνιες. Ευχαριστω και περιμενω με ανυπομονησια. Ο Θεος να χαρισει μια καλη χρονια σε ολους και σε σενα Αγγελε.