Ανήμερα του Αγίου Δημητρίου
Χρονια Πολλα σε ολους και ιδιαιτερα σ αυτους που γιορταζουν. Ειναι μεσημερι και βιαζομαι να σας τα πω. Σημερα η Ρηνουλα ειχε γιορτη στο σχολειο της. Ειχε και ποιημα. Εδω και μερες πασχιζαμε στο σπιτι να την κανουμε να το πει. Η χαμογελαγε ντροπαλα και κρυβοτανε η πεταγε καμμια λεξη ενδιαμεσα. Το ιδιο και στο σχολειο.
Η μερα ξεκινησε στην εκκλησια οπου κοινωνησε. Παρακαλεσα πολυ τον Αγιο Δημητριο - που στο παρελθον με ειχε βοηθησει παλι ανημερα της γιορτης του σημαντικα και κραυγαλεα - να δωσει ενα χερακι και σημερα να ειναι η μερα χαρουμενη, να μην απαγοητευτουμε. Μετα τον εκκλησιασμο πηγαμε στο σχολειο για τη γιορτη. Τα παιδακια βγαιναν ανα δυαδες η τριαδες και λεγανε τα ποιηματακια τους, αλλα σιγανα και ντροπαλα, αλλα θαρρετα και δυνατα, αλλα κλαιγοντας, μερικα δεν πλησιασαν καθολου, μειναν στις αγκαλιες των γονιων τους.
Επειδη υπηρχε μικροφωνο η δασκαλα της μας ειχε προειδοποιησει οτι δεν το ηθελε, εστριβε το κεφαλι και ειχε αποφασισει να μην της το βαλει μπροστα της. Οταν ηρθε η ωρα για το ποιημα η Ρηνουλα ανεβηκε μαζι με ενα αλλο κοριτσακι χαμογελαστη και οπως μου φανηκε ....ανετη. Μπροστα στο μικροφωνο ειπε δυνατα το ποιημα της νερακι. Εκπληξη και για μας και για τη δασκαλα. Μετα το δυνατο χειροκροτημα ειπε το ποιημα του και το αλλο κοριτσακι. Οταν τελειωσε, η Ρηνουλα το χαιδεψε και αποχωρησαν καμαρωτες!!! Δεν πιστευα στα ματια μου.
Σχόλια
Mπράβο
Και πού 'σαι ακόμα!