Αγαπημένο μου παιδί, Ξέρω ότι δεν θα διαβάσεις ποτέ αυτό τα γράμμα, ξέρω ότι ακόμη κι αν το διάβαζες δεν θα μπορούσες να νιώσεις αυτά που σου έχω γράψει. Ότι ένιωθα πάντα το έκανα λέξεις κι εκεί, σε αυτές τις λέξεις έβρισκα ένα είδος κάθαρσης, λύτρωσης αν θες. Εδώ λοιπόν θα προσπαθήσω να ακουμπήσω την αλήθεια μου, σαν εξομολόγηση. Εδώ, δεν θα με κρίνει κάποιος που δεν μπορεί να καταλάβει.

Θυμάμαι εκείνη τη μαγική στιγμή που κατάλαβα ότι υπήρχες μέσα μου. Το δωμάτιο δεν χωρούσε τη χαρά μου γι αυτό και βγήκα έξω και περπάτησα τόσο μέχρι που δεν ένιωθα ότι περπατούσα πια. Κι όσο μεγάλωνες μέσα μου,μεγάλωνε μαζί και η αγάπη μου. Λαχταρούσα να σε πάρω αγκαλιά και να σου δώσω όλον τον κόσμο. Κι όταν γεννήθηκες ήταν σαν να γεννιόμουν κι εγώ μαζί, γιατί δεν ήμουνα πια η ίδια. Ποτέ δεν κατάλαβα γιατί έκλαιγες τόσο, ότι κι αν έκανα δεν βοηθούσε. Έψαχνα να βρω στο βλέμμα σου συναίσθημα, σου μιλούσα συνέχεια αλλά ήταν σαν να μην ακούς. Και φοβόμουν τόσο πολύ. Κανείς ποτέ δεν κατάλαβε γιατί έτρεχα συνέχεια πίσω σου. Δεν ήξεραν καρδιά μου πόσο με είχες ανάγκη. Αγόρι μου έκανα πολλά λάθη.

Συγνώμη μωρό μου που δεν το κατάλαβα νωρίτερα. Θυμάμαι έκλαιγες συνέχεια όταν είχαμε κόσμο στο σπίτι. Δεν καταλάβαινα πόσο τους φοβόσουν. Όταν με χτυπούσες ή όταν φώναζες και σε μάλωνα θυμάμαι τα μάτια σου, μάτια γεμάτα απορία. Μετά κατάλαβα ότι δεν κατανοούσες τις λέξεις μου. Συγνώμη που έκλαψα τόσο όταν μας είπαν ότι είσαι διαφορετικός, δεν φταις εσύ που εγώ περίμενα κάτι άλλο. Συγνώμη αγάπη μου που δεν μπορώ να είμαι συνέχεια δίπλα σου να σου εξηγώ γιατί οι άνθρωποι είναι τόσο σκληροί και σου φέρονται έτσι. Μακάρι να σε έβλεπαν όπως σε βλέπω εγώ. Συγνώμη που δεν μπορώ να σου προσφέρω όλα όσα έχεις ανάγκη. Όσο κι αν προσπαθούμε τα χρήματα δεν είναι αρκετά. Συγνώμη που δεν έχω πάντα την υπομονή να αντιμετωπίζω τις δύσκολες μέρες σου, καμιά φορά όμως λυγίζω. Συγνώμη που φοβάμαι τόσο για σένα, για το μέλλον σου. Κανονικά θα έπρεπε να χαίρομαι το μεγάλωμά σου. Συγνώμη που ο μπαμπάς λείπει συνέχεια από το σπίτι για να μπορούμε να σου προσφέρουμε όσα περισσότερα για να προοδεύσεις. Ξέρω ότι τον χρειάζεσαι κι αυτόν. Συγνώμη που σε πιέζω να προσπαθείς συνέχεια για να γίνεις σαν τους άλλους κι ας ξέρω ότι είσαι καλύτερος. Συγνώμη μωρό μου για όλα αυτά αυτά και για πόσα ακόμη.

Σου λέω όμως αυτό με όλη την δύναμη της ψυχής μου. Σε λατρεύω ανάσα μου! Κάθε στιγμή μαζί σου είναι τόσο μοναδική όσο μοναδικός είσαι κι εσύ. Άλλωστε ποιος είπε πως όλα όσα αξίζουν στη ζωή είναι πάντα εύκολα;

Σ' ΑΓΑΠΩ, 
η μαμά σου