Η ζωή είναι σαν το ποδήλατο
...ανηφοριές , κατηφοριές ομαλοί αλλά και κακοτράχαλοι δρόμοι και εσύ εκεί κολλημένα τα πόδια στα πετάλια. Θυμήσου πέφτεις μόνο όταν σταματήσεις να κάνεις πετάλι.
Μερικές φορές αισθάνομαι ότι δεν μπορώ να συνεχίσω αλλά πεισμώνω και αρχίζω τις ορθοπεταλιές και απολαμβάνω το "κάψιμο" που αισθάνομαι στους μύες μου γιατί μου αποδεικνείουν περίτρανα ότι είμαι ΑΚΟΜΑ ΖΩΝΤΑΝΗ και με ψηλά το κεφάλι βλέπω τους άλλους να με κοιτάζουν ξαφνιασμένοι να αγωνίζομαι για αυτά που θεωρώ αξιοπρέπεια στην ζωή μου και να διάγω τη ζωή που εγώ θέλω και να την πηγαίνω εκεί που εγώ αποφασίζω έστω και αν προσπαθεί να με απομακρύνει. Ο τρόπος που ζούμε και ο τρόπος ου αντιλαμβανόμαστε αυτά που μας συμβαίνουν είναι το πολυτιμότερο μάθημα που δίνουμε στα παιδιά μας και αυτό που τα κάνει ξεχωριστά.Όταν το παιδί σου ανήκει στα παιδιά με ειδικές αναγκες πολλοί από τους γύρω σου αυτόματα σε κατατάσσουν στους "φύσει" δυστυχισμένους. Μύθος.
Η δυστυχία είναι όπως τις συλλαβές που μαθαίναμε στα αρχαία. Υπάρχει "φύσει" και "θέσει" δυστυχία.Τι μπορεί να σου πεί κάποιος που αυτά που οι λειτουργίες του παιδιού της είναι τόσο αυτονόητες που περνάνε απαρατήρητες καθώς αυτή διαβάζει ELLE στην παραλία, πίνει τον καφέ της κάτω από την ομπρέλα της ή ακόμη χειρότερα μιλάει με την φιλενάδα της στο κινητό επί ώρες. Τι μπορεί να σου πεί εσένα που το μυαλό σου τρέχει χιλιόμετρα,που έχει επινοήσει μεθόδους, που έχεις γίνει εργοθεραπεύτρια, λογοθεραπεύτρια, ειδική παιδαγωγός, ψυχολόγος, ψυχίατρος και πάνω απ΄ όλα ΜΑΝΑ; Εσένα που ψήνεσαι κάτω από τον ήλιο και συντροφεύεις το παιδί σου που κολυμπάει ή που προσπαθεί αδέξια να βάλει αμμο στο κουβαδάκι του, που κάνει τα πρώτα του βήματα στα ..7 του, λέει τις πρώτες του κουβέντες στα 10 του ή που καταφέρνει να σε κοιτάξει στα μάτια έστω και λίγα δευτερόλεπτα.
Τι μπορεί να σου πεί;
Εσένα που δέχεσαι και αποδέχεσαι με θάρρος και αξιοπρέπεια αυτό που σου όρισε η ζωή για προίκα, για δώρο, για ταξίδι και εμπειρία ζωής.
Σίγουρα σε πιάνει το παράπονο και ρωτάς γιατί συνέβει σε σένα ή γιατί οι λάθος χειρισμοί κάποιου γιατρού υποθήκευσε την δική σου ζωή .Τι αλλάζει όμως;Πως μπορείς να αλλάξεις αυτό που συνέβει;Δεν μπορείς. Μόνο ο αγώνας σου μένει και δυό, τρείς πιστοί σύντροφοί στο ταξίδι για την Ιθάκη και εσύ εκεί ΑΠΕΘΑΝΤΗ γιατί δεν έχεις δικαίωμα ούτε να πεθάνεις.
Σου μένει όμως το δικαίωμα να ΖΗΣΕΙΣ!
Σχόλια
Ελπίδα...
Ελπίδα..
Ελπίδα...
Ο τρόπο που αντιμετωπίζεις τα πράγματα κάνει τη διαφορά
Ελπιδα
Δεν υπαρχουν λογια...
Για την Ελπιδα
Οι μανάδες...
Julias, σαραβαλάκι μεν, χωρίς ταχύτητες αλλά είναι το δικό μου
Arntin, είναι φυσιολογικό να είσαι φοβισμενη