Σύγχρονοι Φοίνικες
...σαν το πουλί που ξαναγεννιέται από τις στάχτες του, το παρεξηγημένο πουλί που ταυτίστηκε στις συνειδήσεις μας με την χούντα των συνταγματαρχών, με μία από τις μαύρες σελίδες της νεώτερης Ελληνικής Ιστορίας! Έτσι πρέπει να στεκόμαστε στην καθημερινότητά μας όσο δύσκολη και να είναι αυτή.
Στην εντατική που είχαμε την Μυρτώ μας υπήρχε η εικόνα της ΑΓΙΑΣ ΥΠΟΜΟΝΗΣ. Ήταν η πρώτη φορά που την είδα και αν και είμαι άθρησκη(όχι άθεη) κάθε βράδυ προσεύχομαι σε αυτήν γιατί από την φύση μου είμαι παρορμητική και ανυπόμονη.
Όλο αυτό τον καιρό, διάβαζα διάφορα βιολόγια και έχω κλάψει πολλές φορές, γιατί το βρίσκω άδικο οι πιο όμορφες αξίες στην ζωή - η μητρότητα και η πατρότητα - να γίνονται εφιάλτης και να μην μπορούν να τις βιώσουν όπως τους αξίζει ούτε οι γονείς, ούτε και τα παιδιά. Γιατί να πρέπει να ταλαιπωρούνται τα παιδιά από την ανευθυνότητα κάποιων γιατρών, από παραλήψεις, λάθη, από συνομωσία της κακίας στιγμής και του τυχαίου. Αναπάντητα ερωτήματα που σε ταλανίζουν καθημερινά, την ώρα που κοιμάσαι, που περπατάς, που οδηγείς, που είσαι με παρέα, που βλέπεις συνομήλικα παιδιά με το δικό σου και προσπαθείς να φανταστείς πως θα ήταν αν δεν είχε τις ιδιαιτερότητες του. Ανθρώπινα συναισθήματα αλλά λάθος αντιμετώπιση γιατί το ποτάμι δεν γυρίζει ποτέ πίσω ούτε και ο χρόνος.
Σήκω μάζεψε, τις στάχτες σου και προσπάθησε να πετάξεις και πάλι.Αγνόησε όσους δεν μπορούν να καταλάβουν,όσους σε οικτήρουν, όσους η ψυχή τους και το μυαλό τους δεν πάει πέρα από το προφανές, όσους το φαίνεσθαι είναι πιο σημαντικό από το να είσαι. Η αναπηρία δεν είναι και δεν πρέπει να είναι ταμπού. Είναι κατάσταση, φαινόμενο σύνηθες στην κοινωνία μας που δεν σε προειδοποιεί απλά χτυπάει σαν την καταιγίδα. Γίνε εσύ τα πόδια,τα μάτια, τα λόγια του παιδιού σου. Ελευθέρωσε τις αιχμάλωτες σκέψεις του, γέμισε την ψυχή του με αγάπη και αποδοχή κάνε ότι κάνεις και στα άλλα σου παιδιά ή αν δεν έχεις άσε το ένστικτό σου να σε οδηγήσει. Και τόλμησε να κάνεις αυτά που μέχρι τωρα σου φαίνονται απαγορευτικά.
Εμπόδιο; Πτώση; Παίρνεις φόρα και συνεχίζεις.
Ελπίδα
Σχόλια
''Κόλλα το''!
Μου λείπει να την πιάσω απο το χέρι και να πάμε μια βόλτα...
Σε όλους μας λείπει κάτι
Ελπίδα...
...εμένα μου λείπει...
Λένα μου
Προς τ' άστρα μέσα από τις δυσκολίες...
Λένα, ο Νικαρωνας είναι τυχερος που έχει τέτοια μαμά
...μα δε θέλω
Λένα, μακάρι να μην ήθελα κι εγώ
Συντρόφισσες, συνοδοιπόρισες και γιατί όχι φίλες μου
Δεν είναι ανάγκη να σ’ αγαπούν για να ζεις… Όχι…
Καλή μου Λένα, όποτε αισθάνεσαι ότι σου λείπει κάτι γράφε μου...
Ευχαριστώ Ελπίδα...