Σκέψεις...
1 το βραδυ... Θελω να γραψω και να μοιραστω μαζι σας σκεψεις και να μου πειτε την γνωμη σας... Πραγματικα το εχω αναγκη... Αυτο το πλασμα (που καθε βραδυ εδω και 6 μερες κοιμαται διπλα μου λογω του οτι εκανε σπασμους επιληπτικους για πρωτη φορα στην ζωη του) με εκπλησει... καθε μερα για διαφορετικο λογο.
Σημερα ξεκινησαμε πρωτη φορα αντιεπιληπτικη αγωγη...δεν αρνηθηκε να την παρει...ελα κουκλα μου της ειπα...να παρεις το φαρμακακι σου για να γινεις καλυτερα....ναι μαμα...ανοιξε το γλυκο της στοματακι (που λιγο πριν στο τηλεφωνο που της ειχα κανει απο την δουλεια μου για να δω αν ειναι ολα οκ μου ειχε πει: Σ ΑΓΑΠΩ ΠΟΛΥ!!!) και το ειπιε χωρις δευτερη σκεψη...χωρις αντισταση...
απο τον νοεμβριο του 2009 φοραει ναρθηκες ολη μερα στα ποδια της...δεν παραπονεθηκε ουτε μια στιγμη...πρεπει να τα φοραμε τα ναρθηκακια καρδια μου για να μπορεις να στεκεσαι καλυτερα της ειχα πει...πηγαμε ο τεχνικος πηρε τα μετρα στα ποδια της εβαλε τον γυψο για να παρει το ακριβες εντυπωμα του ποδιων της και δεν εβγαλε κιχ!!!δεν αρνηθηκε ουτε στιγμη τιποτα!!! και οταν τα βαλαμε για πρωτη φορα δεν ειπε τιποτα...με χαρα ειπε ναι μαμα να βαλουμε τα μποτινια μου !!! ΠΟΤΕ!!! ΟΥΤΕ ΜΙΑ ΦΟΡΑ ΔΕΝ ΑΝΤΕΔΡΑΣΕ ΑΡΝΗΤΙΚΑ ΟΥΤΕ ΜΙΑ ΣΤΙΓΜΗ ΔΕΝ ΠΑΡΑΠΟΝΕΘΗΚΕ!!!
εδω και 1 μηνα περιπου φοραμε knee imobilizer (στον μεσημεριανο και βραδυνο υπνο παντα)δλδ ναρφηκες που κρατανε ολη την ωρα τα γονατα της τεντωμενα...ρε παιδια δεν ειπε οχι!!! πηγαμε τους αγορασαμε μαζι για να ειναι στα μετρα της...γυρισαμε σπιτι και το βραδυ της ειπα...καρδουλα μου να βαλουμε τωρα τα ναρθηκακια για τον υπνο???Ναι μανουλα,αυτα ειναι για το βραδυ και τα αλλα οταν δεν κοιμαμαι? ρωτησε...ναι κουκλα μου...ααα εντακθει!!!ειπε.τα εβαλε και δεν παραπονεθηκε καθολου!!!
σκεφτειτε τωρα τα knee imobilizer ειναι ναρθηκες που πιανουν απο το μπουτακι της πανω μεχρι κατω τον αστραγαλο της και περιτυλιγουν γυρω γυρω το ποδι της και σφιγγουν με χριτς χρατς και δεν αφηνουν το γονατο της να λυγισει!!! σαν να φορας γυψο στα ποδια σου και ειναι τεντωμενα ισα σαν ξυλα δλδ!!!ΚΑΙ ΔΕΝ ΠΑΡΑΠΟΝΙΕΤΑΙ!!
ΑΝ ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΥΠΟΜΕΝΕΙ Η ΜΙΚΡΗ ΜΟΥ ΚΑΙ ΑΛΛΑ ΤΟΣΑ ΚΑΙ ΑΛΛΑ ΤΟΣΑ ,ΠΟΥ ΘΕ ΓΕΜΙΖΑ ΣΕΛΙΔΕΣ ΑΝ ΤΑ ΕΓΡΑΦΑ, ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΘΕΛΗΣΗ ...ΕΕ ΤΟΤΕ ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΤΙ ΑΛΛΙΩς ΝΑ ΣΚΕΦΤΩ ΟΤΙ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ...ειναι απιστευτα συνεργασιμη...
προχθες της διαβαζα ενα παραμυθι...ΤΑ ΠΑΠΟΥΤΣΑΚΙΑ ΠΟΥ ΛΕΝΕ ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ ...ειναι για ενα παιδι που δεν μπορουσε να περπατησει...εεε καποια στιγμη ενιωσα ηλιθια κουτη βλακας απαραδεκτη που τολμησα να διαβασω αυτο το παραμυθι στο παιδι μου ..και σταματησα δακρυσμενη με φωνη που δεν εβγαινε απο το στομα μου να της το διαβαζω και με γυρισμενο το κεφαλι ετσι ωστε να μην με βλεπει...ακουσε που ρουφηξα την μυτη μου της ειπα παμε μεσα να παιξουμε με τις μπογιες? και πηγαμε μεσα πηρα ενα χαρτομαντηλο σκουπισα τα ματια μου ειπια νερο και αρχισαμε να παιζουμε με τα χρωματα...ΤΗΝ ΒΛΕΠΩ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΚΟΥΩ ΝΑ ΡΟΥΦΑΕΙ ΤΗΝ ΜΥΤΗ ΤΗΣ....ΤΙ ΕΧΕΙΣ ΚΟΡΙΤΣΙ ΜΟΥ την ρωταω..και μου απανταει :ΡΟΥΦΑΩ ΤΑ ΔΑΚΡΑΚΙΑ ΜΟΥ!!!!!!
3 χρονων και 3 μηνων πλασματακι...
η ζωη μου εμαθε ως τωρα αρκετα...αυτο το πλασμα ομως μου μαθαινει πολυ πολυ περισσοτερα!!!
καληνυχτα...
Σχόλια
Ξενυχτάμε μαζί
Δεν ξέρω αν είμαι άξιος και ικανός να σχολιάσω
Σε σένα που βλέπεις ότι το παιδί σου σε κάνει καλύτερο άνθρωπο
Δεν ξερω...
...
Dany, συγχαρητήρια...
enlogo
julias
γιαννη 1970 είμαι σίγουρη πώς νιωθεις
Like mother like daughter!
Δάκρυα χαράς και περηφάνειας...
Μονο αυτά τα παιδια θα μπορούσαν να μας κάνουν τόσο δυνατούς
Χριστίνα