Πονάω πολύ...
Πρώτη μέρα στο σχολείο;;; Μέρα ιερή για κάθε μανά που πάει το παιδί της στο σχολείο!!! Τι άγχος θεέ μου, θα έχει μια ομαλή ένταξη; Θα αντέξει να είναι μέσα σε πλαίσια και κανόνες, θα τα πάει καλά με τους συμμαθητές της;;; Φυσιολογικές ερωτήσεις για κάθε γονιό... και ενώ σηκωθήκαμε το πρωί για να ετοιμαστούμε εμένα η καρδιά μου πονά, κλαίω από μέσα μου, κλαίω κρυφά, τι θα ακούσω δεν ξέρω απλώς στεναχωριέμαι για το μωρό μου... θα δείξει αν όλα είναι της φαντασίας μου ή αν είχα δίκιο που ανησυχώ!!!
Γυρίσαμε το μεσημέρι σπίτι και η μικρή αποκοιμήθηκε δίπλα στο κρεβάτι μου, την κοίταζα προσεχτικά και σκεφτόμουν καιρό έχει να κοιμηθεί μεσημέρι... Oι σκέψεις ταξίδευαν όσο έβλεπα το σκυθρωπό προσωπάκι της με αποτυπωμένο το άγχος της μέρας. Νομίζω πως μόνο εγώ ξέρω τι αισθάνεται, το βίωσα όταν τα αλλά παιδάκια έτρεχαν ανέμελα και έπαιζαν και αυτή καθόταν σε μια γωνία απόμακρη, την ένιωσα όταν την άγγιξε ένα παιδάκι και έφυγε από την σχολική τάξη τρέχοντας στο αυτοκίνητο μας, το ένιωσα όταν πήγαμε να αλλάξουμε κάτι ρούχα της αργότερα σε ένα κατάστημα και αυτή έπεσε στο πάτωμα γκρινιάζοντας, το είδα όταν πήγαμε στο φαρμακείο να πάρουμε ένα σαμπουάν και αυτή περπατούσε στις μύτες των ποδιών της με αποτέλεσμα ένα καρούμπαλο στο κεφάλι της... το ξέρω πόσο δύσκολο είναι για αυτήν. Το βλέπω από τον τρόπο που έχει προσκολλήσει επάνω μου την τελευταία βδομάδα γνωρίζοντας πως το σχολείο ξεκινά. Το νιώθω όταν βλέπω το πρόσωπο της όταν κοιμάται και σήμερα ήταν πολύ σκοτεινό...
Νομίζουν πως ένα παιδί όταν είναι έξυπνο και όταν έχει καλό λόγο όλα τα άλλα είναι καμώματα... Γιατί δεν βλέπουν αναρωτιέμαι, μα είναι τυφλοί όλοι τους ή απλώς δεν θέλουν να αποδεχτούν για να μην ντροπιαστούν;;; Eίναι τόσο κακό τελικά...;;;
- Τελικά μήπως αυτο είναι που κάνει μια μανά να διαφέρει;;;
Μήπως γιατί ζει και αυτή ό,τι και το παιδί της;;;
Μήπως γιατί κάθε αποτυχία του παιδιού είναι ένα ακόμα χτύπημα για κείνη τόσο οδυνηρό όσο και για το ίδιο το παιδί;
Σχόλια
Να είσαι εκεί!
Συμβουλή από ειδικό!
O καιρός είναι γιατρός