Κόψιμο πάνας σε 12χρονο με ΨΚΚ
Γειά σας κι απο μένα. Παρακολουθώ εδώ και χρόνια το σάιτ, αλλά δεν αποφάσιζα να γράψω. Είμαι πατέρας ενός 12χρονου αγοριού, με διαγνωση "Ψυχοκινητική καθυστέρηση". Πηγαίνει σε ειδικό σχολείο, κάνει κάποιες λογοθεραπείες - εργοθεραπείες και θεραπευτική ιππασία. Άλλες δραστηριότητες σπανίζουν, λόγω της απομακρυσμένης περιοχής που μένουμε, αλλά και έλλείψεως ''βοηθών''. Δεν έχω παράπονο απο τη συμπεριφορά του. Το βασικό μου πρόβλημα είναι, ΠΩΣ θα αποχωριστεί την αγαπημένη του πάνα.
Και ενω τα τσισα του τα κάνει κανονικά εδω και πολλά χρόνια, τα κακά του στην πάνα. Κάθε καλοκαίρι δοκιμάζω τα πάντα. Περνάμε ατελείωτες ώρες στην τουαλέτα, αντι για τον κήπο. Του έχω στερήσει για μέρες τα αγαπημένα του παιγχνίδια, του έχω τάξει ουρανούς με αστέρια, με το καλό, με το άγριο, τζίφος. 9-9.30 το βράδυ "μπαμπά πάνα".
Κάποιοι ψυχολόγοι που ρωτήσαμε μας είπαν "όταν δώσει εντολή ο εγκέφαλος". Πότε θα δώσει, όταν πάει φαντάρος; Δεν μπορεί. Κάποιος τρόπος που δεν έχω σκεφτεί θα υπάρχει. 'Ισως το έχει αντιμετωπίσει κάποιος και ξέρει 2 πράγματα παραπάνω.
Κάθε σκέψη - βοήθεια - συμβουλή ευπρόσδεκτη.
Ευχαριστώ για το χρόνο σας και συγχωρέστε με για το μακροσκελές μήνυμα.
Σχόλια
"Κόψιμο" πάνας
Καλημέρα, καλό μήνα και καλή δύναμη εύχομαι
Το ίδιο θέμα αντιμετωπίσαμε όταν ο γιός μας - 18 ετών τώρα - ήταν στην ίδια ηλικία.
Ήταν εποχή που ο μικρός πήγαινε σε κέντρο ημέρας,και εμείς παλέυαμε να κόψουμε την πάνα. Ευτυχώς ή δυστυχώς,έπρεπε να μας πιέσουν οι άνθρωποι στο κέντρο για να βάλουμε μπροστα. Ας πούμε πως είχαμε επαναπαυθεί ή απλά φοβόμασταν. Να πώ οτι, άν και το γνωρίζεις πολύ καλά, άσχετα με την κατάσταση του παιδιου, αν ο σφιγκτήρας δουλεύει, το παιδί είναι έτοιμο. Και οτι επίσης το παιδί είναι καθαρό πρώτα για το ίδιο, και μετά για τους δικούς του.
Η μέθοδος που ακολουθήσαμε ήταν πάνω - κάτω να δημιουργήσουμε μία "ρουτίνα" επισκέψεων στην τουαλέττα. Πριν και μετά απο κάθε δραστηριότητα,είτε πρωϊνό, είτε μεσημεριανό, είτε πρίν ή μετά τον ύπνο, ακόμα και μισή ώρα μετά απο κάθε ποτήρι νερό. Γνωστοποιήσαμε στο παιδί οτι απο εδώ και πέρα ΔΕΝ θα ξαναφορέσει πάνα,και οτι θα πρέπει να πηγαινουμε τουαλέττα κάθε φορά που χρειάζεται. Φυσικά,αν και ποτέ δεν είμαστε έτοιμοι για "ατυχήματα" αποφασίσαμε πρώτα εμείς, σαν γονείς, οτι δεν ξαναγυρνάμε στην πάνα ο,τι και να γίνει.Θα σου φανεί παράξενο, αλλα δεν μας πήρε παραπάνω απο μία εβδομάδα. Τίποτα δεν είναι εύκολο, ειδικά σε ένα βήμα σαν αυτό,αλλα πίστεψε με, το αποτέλεσμα δικαιώνει κάθε φόβο ή ταλαιπωρία. Επίσης,αν και δεν αρέσει αυτό-ούτε και σε μένα άρεσε όταν το διαπίστωσα-περισσότερο μας κρατάει ο δικός μας ο φόβος(μήν λερώθεί το παιδί,μήν την πατήσουμε σε δημόσιο χώρο,μήν αλλάξουμε ρούχα ή σεντόνια λερωμένα) παρά η "αδυναμία" του παιδιού μας να χειριστεί την ανάγκη του.
Σου εύχομαι καλή δύναμη και πάλι. Μια απόφαση, και όχι πισογύρισμα είναι. (και προς θεού, όχι κακία, απειλή, φοβέρα, ή τιμωρία σε ενδεχόμενο στραβοπάτημα. Επιβεβαίωση και μπράβο σε ΚΑΘΕ βήμα, και θα γίνει και αυτό)
Δημήτρης (πατέρας παιδιού με ΔΑΔ 18 ετών)
Δημήτρη, ευχαριστώ πολύ για τις συμβουλές σου
Δημητρη, ευχαριστω πολυ για τις συμβουλες σου. Εχεις απολυτο δικιο σε ολα. Οντως ειναι πιο πολυ δικη μας αποφαση. Ευχομαι να ειναι το τελευταιο καλοκαιρι μας με πανα.
Ο Θεος να σας δινει κουραγιο.
Εαν το έχετε πάρει απόφαση..
Γειά σας,
Καταλαβαίνω οτι έχουν περάσει αρκετά χρόνια και σίγουρα είναι κουραστικό για εσάς που δεν τα έχει καταφέρει ακόμα. Απο την πλευρά του θεραπευτή θα μιλήσω, εφόσον έχτε πάρει την απόφαση να βοηθήσετε το παιδί σας, βάλτε στο παιχνίδι και τους θεραπευτές σας, ιδίως οι εργοθεραπευτές έχουν διάφορα προγράμματα που θα μπορούσατε να εφαρμόσετε έτσι ώστε σταδιακά να γίνει η αυτονόμηση του παιδιού. ακόμα έχετε κάτι σημαντικό στα χέρια σας, την σταθερή ώρα που σας ζητάει την πάνα.Μήπως σημαίνει οτι εκείνη την ώρα ξέρει το παιδί οτι χρειάζεται τουαλέτα; άρα έχετε ήδη την εντολή του εγκεφάλου αλλά και τη γνώση απο τον ίδιο; μια ιδέα σας δίνω.
Σας εύχομαι καλό κουράγιο και κυρίως δύναμη να προχωρήσετε και να μην σταματήσετε την προσπάθεια μέχρι να τα καταφέρετε.
Πρόγραμμα "εξάλειψης"
Καλημέρα, ελπίζω να μην είναι αργά και να σας πιάνω έτοιμους για "δουλειά"!
Έχει τύχει σε πολλά παιδιά αυτό που περιγράφετε και μάλιστα σε διάφορε ηλικίες!
Επειδή το "απότομο κόψιμο" μπορεί να φέρει ένταση αλλά και δυσκοιλιότητα καλό είναι να γίνει ομαλα!
Προτείνεται για αρχή συχέτιση τουαλέτας με πάνα: Αν το παιδί σας χρησιμοποιεί τη πάνα όπου να ναι καλο είναι αφού συζητήσετε πως καταλαβαίνετε αυτή του την ανάγκη αλλά θα το βοηθήσετε να το κάνετε σθγά σιγά μαζί, να μεταφερθείτε ,ΑΖΙ με τη πάνα, στη τουαλέτα! Το παιδί πρέππι ναμάθει να χρησιμοποιεί τη πάνα εκεί και μόνο!
Επόμενο βήμα: οι ακαθαρσίες στη λεκάνη! Μαζί θα πετάτε τα κακά "εκεί που ανήκουν" και θα τραβάτε το καζανάκι!
Επόμενο βήμα: με πάνα καθιστός στη λεκάνη!
*Εντω μεταξύ δε ξεχνάμε να επιβραβεύουμε και να ενιχύουμε τη πρόοδο ενώ να παράλληλα να αδιαφορούμε και να μη σπουδαιολογούμε τυχόν "λάθη"
Επόμενο βήμα μπορεί να είναι μια από τις δυο επιλογές:
Θα χαρώ να άθω πώς πήγε και αν έχετε απορίες να με ρωτήσετε σχετικά!
Καλό καλοκαίρι (χωρίς πάνα) :)
Φανή
Θερμές ευχαριστιές σε όλους (τα καταφέραμε)
Θερμες ευχαριστιες σε ολους, για τις συμβουλες σας. Με τη βοηθεια του Θεου και τη δικη σας, τα καταφεραμε. Εδω και 2 μηνες περιπου, πηγαινουμε καθημερινα στην τουαλετα. Ηταν απιστευτη η χαρα ολων μας.
Χιλια ευχαριστω για τη βοηθεια σας.