νόηση, ετών 18:)

O Iakze έγραψε: "Όσον αφορά το άστυ, έχετε απόλυτο δίκιο, αλλά ο κύριος μηχανισμός των προνομίων του άστεος είναι... το χρήμα. Αν μπορούσαμε να έχουμε εύπορη περιφέρεια (αλλού συμβαίνει αυτό), οι περιφέρειες θα διέθεταν ορισμένα πράγματα που θα τα ζήλευε το άστυ! Από εκείνο το αρχαίο "δει δη χρημάτων" δεν θα απαλλαγούμε τελικά ποτέ..." Θέλω να κάνω μια διευκρίνηση. Το "άστυ" της μεσογειακής λεκάνης, εδώ και πολλούς αιώνες στηρίζεται στην αγροτική περιφέρεια. Αν και ο αιτία εξέλιξης και ανάπτυξης του άστεως Αθήνα ήταν το διαμετακομιστικό εμπόριο, χωρίς τα προϊόντα της περιφέρεια, της ελληνικής περιφέρειας, η ζωή στις πόλεις θα ήταν οικονομικά εξοντωτικές. Επομένως, δεν θα πρέπει να μιλάμε για την διαφορά της οικονομίας της πόλης και αυτής της περιφέρεια αλλα για την προσοχή, που δίνουν οι κρατικοί μηχανισμοί στην πόλη και στην περιφέρεια. Εδώ βάζω στοπ και λέω ότι εμείς εδώ έχουμε μάθει να μη περιμένουμε από το κράτος. Στηριζόμαστε στα δικά μας χέρια. Μη λοιπόν θεωρηθεί ως εμπόδιο το κόστος των σεμιναρίων, αρκεί να είναι ανάλογο με την συγκέντρωση του πληθυσμού. Και εννοώ ότι το συνολικό κόστος μιας διαδικασίας όταν διαιρείται σε πολλά μέρη, αυτόματα παύει να είναι κόστος άξιο προσοχής. Και τότε δεν τίθεται εμπόδιο για τις οικονομικά ασθενέστερες οικογένεις. Μακάρι να μπορούσα να μιλήσω! Αν σας έλεγα τι ακριβώς έχει συμβεί με το Κέντρο που ανέφερα παραπάνω, θα καταλαβαίνατε με τί έχουμε να κάνουμε. Το μόνο που μου επιτρέπεται να πω είναι ότι κάνουν τα πάντα για να μη συσταθεί. Και τα εμπόδια προέρχονται απο αυτούς που μας κυβερνούν. Κάτι που αφορά στο σύνολο του πληθυσμού της Ελλάδας, γίνεται το αγαπημένο παιχνίδι επιβολής και γοήτρου, των ανώτερων στελεχών της πολιτικής σκηνής. Πραγματικά αυτό είναι η μιζέρια μας. Γι' αυτό η Ελλάδα μας πάντα θα είναι πίσω. Αλήθεια, αναγνωρίζει κανείς το μέγεθος της επένδυσης, όταν αυτό έχει να κάνει με 400 κλίνες;

Συμφωνώ μαζί σας όσο αφορά τον Κ. Νότα. Δεν έχω λόγους να μην τον επαινώ και εγώ μαζί σας. Δεν γνωρίζω την μονάδα του, δεν έχει τύχει να την επισκευτώ απο κοντα, και πιστεύω στα λόγια σας. Έγώ μίλησα , (για να μην παρεξηγηθώ) για την οργάνωση του σεμηναρίου που δεν ήταν δικό του θέμα. π.χ. Απο τύχη γνώριζαν μόνο 10 οικογένειες το σεμηνάριο, το video δεν λειτουργούσε, οι χρόνοι δεν ηταν ισοκατανεμημένοι με αποτέλεσμα ,θέματα που έχριζαν επέκταση χρόνου να μην απαντώνται εφ' όλης της ύλης. Κάτι παρόμοιο έγινε σε μια ημερίδα στο νομό Ρεθύμνης. Έδωσαν όλο το χρόνο στους υπολοίπους και ο κ. Νότας (ο οποίος είχε τιμητικά προσκεκληθεί) τελικά φάνηκε ως παρουσία μόνο.Προφανώς, η τιμητική προσβολή που του δώθηκε λόγω έλλειψης χρόνου, ήταν θέμα ανισης κατανομής του χρόνου. Αμφιβάλλω μετά απο αυτήν την ατυχή συνάντηση να δεχτεί να κατέβει ξανά κάτω , και δεν θα είχε και άδικο. Το θέμα γονείς και παιδιά είναι πολύ σημαντικό. Εμείς οι γονείς, πέρα απο την σωστή ενημέρωση που θέλουμε να έχουμε για τα παιδιά μας, απο τους εκπαιδευτές τους, χρίζουμε αναγκαία ψυχολογική υποστήριξη. Παράλληλα τώρα που τοποθετήσατε, εσείς το θέμα σε σωστές βάσεις, είναι πολύ σοβαρό, κατ' εμέ, ο γονιός να εκπαιδευεται πάνω στο ίδιο του το παιδί. Επισημαίνω ότι τα παιδιά μας είναι ιδιαίτερα χειριστικά και αν δεν έχουμε ένα πλήθος απο εναλλακτικούς χειρισμούς ως προς αυτά, τα νεύρα μας γίνονται τσατάλια. Έπίσης έχω παρατηρήσει ότι, ενώ εμείς πιστέυουμε ότι τα παιδιά μας δεν μας αντιλαμβάνονται ή δεν μας ακούν, αυτά καταγράφουν κάθε λεπτομέρεια. Ιδιαιτέρα τις λεπτομέρειες. Επίσης αποκωδικοποιούν τον συναισθηματικό μας κόσμο, γεγονός που τα επιρρεάζει κάθετα στις αντιδράσεις τους. Ο ψυχοσωματικός τους συντονισμός απαιτεί πολλές φορές ενημέρωση του καθημερινού προγράμματος. Διορθώστε με αν κάνω λάθος. Ολα αυτά και άλλα πολλά , άν και θεωρητικά είναι εύκολα στην πράξη μειονεκτούν. Αν δεν μάθεις το παιδί σου, αν δεν το κατανοήσεις, αν δεν το παρατηρήσεις δεν είναι δυνατόν να κάνεις την θεωρία πράξη. Μέχρι σήμερα κάποιοι γονείς το έχουν καταφέρει, άλλοι όμως όχι, πράγμα που κάνει την ζωή αυτών και των παιδιών τους δύσκολη. Το θέμα είναι ότι χάνουμε χρόνο πολύτιμο, μέχρι να φτάσουμε στο σημείο μιας τέτοιας αντιμετώπισης για τα παιδιά μας. Εδώ ίσως κάποιος ειδικός μου πει: Αν οι γονείς τα μάθουν όλα εμείς οι ειδικοί τι χρειαζόμαστε; - και επεκτείνομαι λέγοντας, ότι εμείς, οι γονείς, αυτό που επιθυμούμε ειναι να μάθουμε τον τρόπο που μπορούμε να συμβιώνουμε αρμονικά εμεις και τα παιδιά μας. Όσον αφορά το θέμα της Αυτόνομής και μή Διαβιώσης , είναι όντος ένα θέμα πολυπλοκο. Πως θα σας φαινόταν μια Σμίκρινση μιας γειτονιάς μέσα σε μία οριοθετημένη έκταση? Ένα μικρό χωριό με τα μικρομαγαζάκια του, τα σοκάκια του , την δημιουργική απασχόληση του που θα έδεινε την δυνατότητα στα παιδιά μας ,να είναι αφενώς προστατευμένα και αφετέρου δημιουργηκα. Να εχει καθένα απο τους κατοίκους του , το δικό του χώρο, την δική του αναγκαία εκπαίδευση υπο την επίβλεψη ειδικών και γονέων. Μήπως είμαι οραματήστρια? Μήπως είμαι υπέρμετρα ρομαντική? Σίγουρα θα έρθω Αθήνα και μάλιστα σε σύντομο χρονικό διάστημα. Υπολογίζω γύρω στις 22 Μαρτίου εκτός απροόπτου. Θα ήταν μεγάλη μου τιμή και χαρά να γνωρίσω απο κοντά τους δημιουργούς ,τους συντονιστές και τα μέλη του νόεση. Καλό Μήνα σε όλους. Με εκτίμηση, Ginka