Φόβοι και ανησυχίες

Εικόνα Angela Papastavrou
Χτες ήταν η τελευταία μέρα που γινόντουσαν οι προεγγραφές στα νηπειαγωγεία της χώρας μας. Μετά από πολύ συζήτηση με ειδικούς και πολύ σκέψη δική μας είπαμε να παω να τον γράψω για να παρακολουθήσει το νήπιο τον ερχόμενο Σεπτέμβριο. Είχα όλα τα χαρτιά και ιατρικά εγγραφα, είδα που υπάρχει νηπιο με τμήμα ένταξης για τα παιδάκια με μαθησιακές δυσκολίες και άλλες ιδιαιτερότητες και πήγα. Ευγενέστατοι όλοι, αν και στο άκουσμα του αυτισμού θέλησαν στην αρχή να με ξαποστείλουν σε άλλο σχολείο, αλλά τελικά δεν γίνεται έτσι μιας και δεν υπάρχουν παντού τέτοια τμήματα αλλά σχεδόν ένα σε κάθε δήμο. Αργότερα που τους εξήγησα ότι το παιδί είναι καλά δουλεμένο σε καλή επικοινωνιακή κατάσταση και παρακολουθεί ήδη ένα ολοκληρο χρόνο κέντρο ημέρας η στάση τους απέναντί μου άλλαξε με είδαν πιο θετικά και την στιγμή που ζήτησα να κάνουμε και μια αίτηση για συνοδό σαν να ανακουφίστηκαν. Δεν λέω οτι τα πράγματα θα είναι εύκολα για την δασκαλα αλλά θα είναι πιο δύσκολα για το παιδί και αξίζει μια ίση μεταχείρηση και μια προσπάθεια. Ετσι σκεφτόμουν εκεινη την ώρα, αλλά είδα κάτι μετά που οι ανυσηχίες μου μεγάλωσαν και σκέφτομαι αν τελικά τα ιδιαίτερα παιδιά μας αξίζουν την ίση μεταχείρηση σε ΟΛΑ. Στο διάλειμμα που εγώ ήμουν έξω από την πόρτα καμάρωνα τα παιδάκια που έπαιζαν, κάποια στιγμή αποτραβήχτηκα στο πλάι και σκούπισα τα δάκρυα μου γιατί θα ήθελα πολύ να ήταν ανάμεσά τους και ο Νεκτάριος, έτσι πήρα θάρρος και είπα θα το προσπαθήσουμε . Όμως παρατήρησα κάποια κοριτσάκια που έβαλαν στην άκρη του τοίχου ένα μικρόσωμο αγοράκι και το έδερναν, κλωτσιές και πολύ σπρώξημο , το κακόμοιρο έκλαιγε σιωπηλά και δεν αντιστεκόταν , δεν μπορώ κλαίω τώρα που ξαφέρνω στο μυαλό μου την εικόνα , ήρθε η δασκάλα μάλωσε τα κοριτσάκια που χασκογελούσαν και πήρε το αγοράκι από το χέρι και το πήγε μέσα στην τάξη. Φοβάμε ότι του χρόνου θα είναι ο Νεκτάριος στη θέση του, φοβάμε ότι θα πάθει το παιδί παλι σοκ και θα ξαναγυρίσουμε στα παλιά και θα χαθούν όλα αυτά που κατακτήσαμε. Φοβάμε πολύ και δεν ξέρω τι να κάνω, αν δεν έρθει συνοδός δεν θα τον στείλω , είναι τόσο καλός και αθώος που θα πληγωθεί και δεν το αντέχω.

Σχόλια

Δυστυχώς, έτσι είναι

Εικόνα marmar
Δυστυχώς έτσι είναι. Για αυτό και τα παιδιά τα στέλνω με συνοδούς στον παιδικο σταθμό και στο νηπιαγωγείο.Και για αυτό ίσως είμαι από τους λίγους γονείς που δεν διαφωνούν για τα ειδικά σχολεία. Αλλά βέβαια, ειδικά σχολεία για παιδιά με αυτισμό. Καταλληλα. Και πόσα είναι αυτά; Επειδή το ψάχνω, η κατάσταση είναι τραγική. Στην πραγματικότητα που βιώνω, βλέπω πόσο έχουμε περιθωριοποιηθεί, πως μας κοιτάνε όπου πάμε, πως τραβάνε τα παιδιά μακριά στους παιδότοπους, στις παιδικές χαρές, πώς φεύγουν από την ουρά στο σούπερμάρκετ, πως οι φίλοι χάθηκαν, πως..., πως... Εγώ έχω συνειδητοποιήσει εδώ και καιρό, ότι ζω σε ένα παράλληλο σύμπαν και όχι σε αυτό τον κόσμο.Και γι αυτό θέλω τα παιδιά μου να είναι με ανθρώπους που ξέρουν πως να τους φερθούν. Τι σημασία έχει που ο Γιάννης έχει ικανότητες που δεν έχουν τα άλλα παιδιά, αφού δεν είναι αυτές που χρειάζεται για να ζήσει σε αυτό τον κόσμο.Τι σημασία έχει που ο Μάριος είναι από 18 μηνών σε παρέμβαση, αφού βγάζει άναρθρες κραυγές και οι άλλες μανούλες τρομάζουν... Ποιόν ενδιαφέρει αν εγώ 5 χρόνια τώρα προσφέρω στα παιδιά μου εκπαίδευση-θεραπεία- ασχολούμαστε κι εγώ και ό άντρας μου ώρες ατέλειωτες μαζί τους-δεν τα αφήσαμε ποτέ και σε κανένα, είμαστε πάντα και συνέχεια μαζί τους. Στα μάτια των υπολοίπων είμαστε περίεργοι και αυτό φτάνει. Και δυστυχώς, εντάξει τα παιδιά είναι σκληρά γιατί ακόμα δεν έχουν μάθει καλούς και κοινωνικούς τρόπους. Οι μεγάλοι που αρκούνται να ικανοποιούν τα φιλάνθρωπα αισθήματα τους σε ένα Bazaar για ΑΜΕΑ; Δεν αδικώ αυτούς που δεν είναι έτσι, αλλά είναι τόσο λίγοι που δεν φτάνουν, τουλάχιστον οι δικές μου εμπειρίες αυτό δείχνουν. Περίμενε τη συνοδό, είναι το καλύτερο. Γιατί και η δασκάλα, η καλύτερη να είναι, τι να πρωτοκάνει;
like1

Ελπίζω να είναι εντάξει

Εικόνα Anja
Ελπίζω να είναι εντάξει να αφήσω ένα σχόλιο εδώ,μία που ήρθα σαν επισκέπτης και έχω ένα φυσιολογικό παιδί που φέτος πηγάίνει στο νήπιαγωγείο σαν προνήπιο. Καταλαβαίνω τον προβληματισμό σου.Τα παιδιά,ακόμα και σε αυτήν την ηλικία,είναι συχνά άδικα.Πάντα υπάρχουν και επιθετικά παιδιά που προσπαθούν να εξουσιάζουν τα αδύναμα ή μικρότερα.Αυτά συμβαίνουν καθημερινά στο δικό μας σχόλειο. Επίσης,η προσαρμόγή στο νηπιαγωγείο είναι ακόμα και για τα παιδιά που δεν αντιμετωπίζουν προβλήματα,δύσκολή.Πρέπει να μάθουν να αυτοεξυπηρετηθούν,να ακολουθούν τους κανόνες κλπ. Και η νηπιαγωγός σαφώς δεν έχει τον χρόνο να ασχοληθεί ιδιαιτέρως με ένα παιδί.Δηστυχώς. Αν όμως υπάρχει έστω και μία μικρή πιθανότητα να μπορεί να προσαρμοστεί ο Νεκτάριος εκεί,η γνώμη μου είναι πως ίσως αξίζει μία προσπάθεια.Τα όφελη που μπορεί να προκύψουν,αν αυτή η προσπάθεια πετύχει,θα είναι σίγουρα πάρα πολλά,ίσως περισσότερα από το τί μπορεί να ελπίζεις τώρα. Αν πάλι δεν τα καταφέρει,τουλάχιστον προσπαθήσατε και δεν σε τρώει η απορία. Και πάλι βεβαία δεν μπορώ να ξέρω τι θα έκανα στη θέση σου,γιατί πολύ απλά δεν είμαι...
like1

Άντζελα

Εικόνα Μαριλένα Κοιλανιώτη
επειδή είμαστε πάνω κάτω σε παρόμοια θέση, δεν αντέχω να μην πω κι εγώ το λογάκι μου :-). Εμένα δε με ανησυχούν τόσο τα άλλα παιδιά, παρόλο που ξέρω ότι είναι σκληρά σε κάθε ηλικία, έχω δει ότι θα βρεθούν ισορροπίες όπως κ παιδιά που θα αγκαλιάσουν το Νεκτάριο στην τάξη. Με ανησυχούν οι ενήλικες που θα έχουν επαφή με το Νεκτάριο, το αν θα βρεις συνοδό-που για μένα είναι βουνό εκτός αν έχει ταχτοποιηθεί ήδη-και αν θα σου στείλουν κατάλληλη συνοδό που θα μπορεί να βοηθήσει το Νεκτάριο. Μακάρι όλα να πάνε κατ' ευχήν.
like0

New league New Game

Εικόνα Houz
Ήρθε η εποχή για πολλούς από εμάς να περάσουμε και αυτό. Και για μας έγινε το αναμενόμενο τηλεφώνημα από το ΚΔΑΥ για ραντεβού και για εγγραφή από την επόμενη χρονιά στο νηπιαγωγείο. Έφτασε ο χρόνος που θα πρέπει το αγγελούδι μου να βγει από το «θερμοκήπιο» του ιδιωτικού παιδικού σταθμού και να αντιμετωπίσει ένα άγνωστο και μη ελεγχόμενο από πλευράς μου εκπαιδευτικό περιβάλλον. Φοβάμαι όπως και εσύ όπως και όλοι μας. Το μόνο που έχω να σου γράψω έστω και αν είναι ίσως μικρό, εως και ασήμαντο "δόξα τω θεό που έχω αυτό το πρόβλημα". Είναι μια αναβάθμιση. Μια μικρή νίκη. Είναι σαν να ξεκινήσαμε από την Δ’ ερασιτεχνική κατηγορία και να ετοιμαζόμαστε να παίξουμε πλέον στην Γ’ ερασιτεχνική. Δυστυχώς ισχύει το ρητό : "New league New Game". ( Νέα Κατηγορία σημαίνει και νέο παιχνίδι" ). Ναι είναι βολικό να στείλω το παιδί μου για ακόμα μια χρονιά στο παιδικό σταθμό αλλά ... Και εγώ φοβάμε πολύ και δεν ξέρω τι να κάνω, είναι τόσο καλός και αθώος που θα πληγωθεί και δεν το αντέχω και εγώ, απλώς δεν γίνεται αλλιώς. Το σημαντικό δεν είναι να μην "πέσεις", να μην πείς "δεν αντέχω", να μην "ξεκουραστείς" από το συνεχές αγώνα, να μην "λυγίσεις" δηλαδή αλλά να μην "σπάσεις", να μην "καταστραφείς ολοκληρωτικά". Γιατί απλώς δεν γίνεται αλλιώς. Αυτά τα γράφω περισσότερο για μένα, για να τα πιστέψω εγώ παρά για να παρηγορήσω εσάς. Όσο αφορά τον κόσμο ( και οι απλοί παιδαγωγοί μέσα ) συγνώμη που θα το γράψω, αλλά τους δικαιολογώ μέχρι ένα μεγάλο σημείο. Η ευαισθητοποίηση του κοινωνικού συνόλου γύρω από τον αυτισμό έχει να κάνει με την ενημέρωση και με την δική μας ( γονέων ) κατά ένα μεγάλο ποσοστό συμπεριφορά. Και για να μην πλατιάζω στην απάντηση θα το αναλύσω σε άλλο post. Την καλημέρα μου σε όλους.
like0

Angela

Εικόνα θανάσης
Σιγουρα τα παιδια ειναι πολυ σκληρα. Ολοι μας ανησυχουμε για τα δικα μας παιδακια και πως θα ενταχθουν. Ειναι ομως ενα βημα που δεν μπορουμε να το αποφυγουμε και... που ξερεις? Μπορει να πανε ολα πολυ καλυτερα απ' οτι φανταζεσαι! Παρεπιπτοντως ο Νεκταριουλης σου ειναι γλυκας! (Τι ματακια ειναι αυτα?)
like1

Ενα τεράστιο βήμα μπροστά

Εικόνα Angela Papastavrou
Η ένταξη στο ευρή κοινωνικό σύνολο, είτε αυτό είναι νηπιαγωγείο, δημοτικό, γυμναστήριο ή ακόμη και σε μια παιδική χαρά, είναι ένα τεράστιο βήμα μπροστά που όμως θέλει πολύ προσοχή και ιδιαίτερο χειρισμό από όλους . Ας ελπίσουμε όλα να πάνε καλά, να είμαστε πάντα αισιοδοξοι αλλά ταυτόχρονα προσεκτικοί. Ισως τελικά να μην είναι και τόσο εύθραστα τα παιδιά μας αλλά εμείς... ΄Ιδωμεν!!!
like0

Δυστυχώς το σύστημα μάλλον δεν λειτουργεί

Εικόνα Γιώτα
Εγώ έκανα το πείραμα με το Θοδωρή μου και στο νηπιαγωγείο, αλλά και στο δημοτικό. Δυστυχώς για δυόμισυ χρόνια μάλλον τον ταλαιπώρησα, τον πίεσα, χωρίς τα αναμένόμενα αποτελέσματα. Τότε πίστευα ότι η συναναστροφή του με "φυσιολογικά" παιδιά θα είχε να του δώσει πράγματα. Δυστυχώς μάλλον του πήρε. Του πήρε ένα μεγάλο κομμάτι από την αθωότητά του, την αγάπη που είχε να δώσει σε όλους και αυτό γιατί και τα παιδιά είναι σκληρά, αλλά πάνω απ΄ όλα γιατί οι μεγάλοι δεν είναι σε θέση να εκπαιδεύσουν τα παιδιά. Υπάρχουν μεγάλα κενά δυστυχώς τόσο σε θέμα υποδομών όσο και σε θέματα εκπαίδευσης. Μετά από δυόμισυ χρόνια που έκανα εγώ να αποδεχθώ ότι το παιδί μου θα είναι μάλλον καλύτερα σε ένα ειδικό σχολείο, τώρα σχεδόν δύο χρόνια μετά έχω να πω ένα μεγάλο ευχαριστώ στους ανθρώπους αυτούς που δουλεύουν με τα παιδιά μας, αυτούς τους τόσο ιδιαίτερους ανθρώπους (δασκάλους, θεραπευτές, βοηθητικό προσωπικό) για ότι έχουν προσφέρει τόσο στο Θοδωρή μου όσο και σε όλη την οικογένεια. Μη φοβάσαι το ειδικό σχολείο να φοβάσαι του ανειδίκευτους και του απαίδευτους ανθρώπους. Δεν έχει σημασία ο τίτλος του σχολείου που πάει το παιδί σου, αλλά η χαρά στα μάτια του όταν γυρνάει από εκεί. Εκεί όπου μπορεί να είναι διαφορετικός χωρίς αυτό να ενοχλεί κανέναν. Εκεί όπου η διαφορετικότητα του μπορεί να γίνει δημιουργική διέξοδος.
like0

Ειδικό σχολείο

Εικόνα ανώνυμο
Μπορείτε να μας περιγράψετε την δουλειά που γίνεται στο ειδικό σχολείο; Ένα σχολείο που επισκέφτηκα εγώ δεν διέθετε ούτε λογοθεραπευτή, ούτε ειδικά προγράμματα ανά περίπτωση. Στην τάξη του νηπιαγωγείου υπήρχαν πέντε παιδιά που δεν μίλαγαν καθόλου και αναρωτήθηκα πως θα βοηθηθούν και ταυτόχρονα και ο δικός μου μικρός. Σε ένα περιβάλλον χωρίς ομιλία πώς μπορεί να αναπτυχτεί η ομιλία; Όταν κανένα παιδί δεν έχει αναπτυγμένες ικανότητες παιχνιδιού, ποιός θα παρακινήσει τον άλλο για να παίξουν. Χωρίς άλλα πρότυπα συμπεριφοράς πως θα αναπτυχθούν σωστά τα παιδιά που έχουν κάποιο έλλειμα, ποιά συμπεριφορά θα μιμηθούν. Εγώ απογοητεύτηκα πολύ από το ειδικό σχολείο που είδα.
like2

'Εχεις δίκιο

Εικόνα Angela Papastavrou
Το σύστημα είναι προβληματικό!!! Εμείς απλά θα κάνουμε ένα μικρό πείραμα, θα πάμε σε νήπειο με τμήμα ένταξης και κάνοντας και βλέποντας. Σε καμμιά περίπτωση δεν θα υποχρεώσω το παιδί μου να ενταχτεί με το ζόρι. Στην παραμικρή δυσκολία θα επιστρέψουμε στην "ζεστή αγκαλιά" του κέντρου ημέρας και θα ξαναπροσπαθήσουμε τον μεθεπόμενο χρόνο.
like2

Αποφάσεις

Εικόνα Κατερίνα Ζαρίφη
Αυτές οι αποφάσεις Αντζελάκι είναι οι πιο δύσκολες στη ζωή σου την οικογενειακή. Τα παιδιά είναι πολλές φορές σκληρά, δεν έχουν τις ευαισθησίες που έχουν οι μεγαλύτεροι. Και δυστυχώς τα δικά μας παιδιά δεν μπορούν να αντιδράσουν και να πολεμήσουν αυτές τις δυσκολίες. Δύσκολη και η δική μας απόφαση για την Ρηνούλα αλλά νομίζω ότι θα καταλήξουμε σε ειδικό σχολείο. Μόνο με τη σκέψη ότι η ΕΙρήνη είναι ανάμεσα στα δικά της παιδιά, παιδιά που προσπαθούν να επιβιώσουν σε πολύ δύσκολη κοινωνία, παιδιά που έχουν μάθει να αντιμετωπίζουν τις δυσκολίες της ζωής και έχουν ζήσει μεγάλη αγωνία για να καταφέρνουν με πολύ κόπο να κάνουν βηματάκια προς την καλυτέρευση. Εχουμε προσπαθήσει και πονέσει πολύ για την Ρηνούλα και φοβόμαστε ότι όλο αυτό θα πάει χαμένο αν καταλήξουμε εκτός ειδικού σχολείου. Εύχομαι ο Νεκταρούλης να τα καταφέρει σε αυτό που διαλέγεις και να βγει παληκαράκι. Εχε εμπιστοσύνη στο παιδί σου και ο Θεός βοηθός. Με αγάπη, Κατερίνα
like1

Τελικά δεν θα πάμε νήμιο το Σεπτέμβριο αυτόν!

Εικόνα Angela Papastavrou
Τελικά δεν θα πάμε στο νήπιο το Σεπτέμβριο αυτόν!!! Θα συνεχίσουμε το Κέντρο Ημέρας, για τρίτη χρονιά και αν συνεχιστεί η βελτίωση με τους ίδιους ρυθμούς με φέτος, θα είμαστε πανέτοιμοι για την επανάληψη του νηπίου την επόμενη χρονιά. Κατερίνα μου τις ίδιες ανησυχίες είχα και εγώ, γιαυτό και η απόφαση για την παρακολούθηση του νηπίου απλά αναβλήθηκε για ένα ακόμη έτος. Δυστυχώς δεν υπάρχει κοντά μας ειδικό νηπιαγωγείο και για ιδιωτικό ούτε λόγος!!! Εύχομαι τα καλύτερα στην Ρηνούλα. Φιλιά, Αγγελική
like1

Επιτέλους κάτι αισιόδοξο

Εικόνα Nia
nia Τον Γενάρη του 2008 επισκεφθήκαμε καθηγητή γενετικής σε νοσοκομείο της Ρώμης.Εκεί ακούσαμε για το φαρμακευτική ουσία L-ACETYL CARNITINE.Mετά από τόσους μήνες ψάξιμο το παραγγειλα σήμερα στην Ιταλία.Ειναι ακινδυνη ουσία ,δεν προκαλεί εθισμό΄,δεν έχει παρενέργειες,χορηγήται από το στόμα και δεν κυκλοφορεί στην Ελλάδα.Από το 1995 χορηγειται σε Ιταλία ,Ισπανία,Γαλλία οχι μόνο σε πάσχοντες FRAGILE X ,aλλά και σε παιδακια με ADHD
like2

Βρείτε ένα θέμα άμεσα!

Αφίσα της δράσης Μένουμε Ενωμένοι, μία πρωτοβουλία του noesi.gr για την εξ αποστάσεως υποστήριξη κατά την περίοδο της πανδημίας COVID-19.
✰ Ψηφιακή Αλληλεγγύη NOESI.gr
Η νόηση στο διαδίκτυο είναι μία κοινότητα μελών με Βιολόγια με προσωπικές εμπειρίες, που τροφοδοτούν συζητήσεις, και Οδηγούς, μία κοιτίδα γνώσης. Οι Ομάδες εμφανίζουν τα posts ανά τοποθεσία ή θέμα και η Αρχική τα πιο πρόσφατα.
Οδηγίες​ για να γράψετε "Βιολόγιο". Για να δημοσιεύσετε, μπείτε ως μέλος (Login). Μετά, από το μενού Πλοήγηση επιλέξτε Δημοσιεύστε νέο κείμενο. Επιλέξτε είδος ανάρτησης, συμπληρώστε τη φόρμα με κείμενο, πατήστε Ανάρτηση.