Ευλογημένη

Μια συζήτηση μεταξύ μας. Μεταξύ γονέων παροικούντων στην Ιερουσαλήμ των Παιδιών ΑμεΑ. Παιδιά «Με ειδικές ανάγκες», Παιδιά με ιδιαιτερότητες, με αναπηρίες διαφόρου τύπου και βαθμού. Παιδιά που ανεξαρτήτως της βιολογικής τους ηλικίας, δεν έχουν και δεν θα αποκτήσουν ποτέ, στο βαθμό που απαιτείται, την ικανότητα πλήρους αυτονομίας και διαχείρισης της ζωής τους.

Τι κάνουμε όλοι εμείς - δεν είμαστε και λίγοι - από την στιγμή που θα τα φέρουμε στον κόσμο μέχρι που θα κλείσουμε τα μάτια μας;;;

Ό,τι κάνουν, ή τουλάχιστον πρέπει να κάνουν, όλοι οι γονείς για τα παιδιά που φέρνουν στον κόσμο.

α. ΤΑ ΑΠΟΔΕΧΟΜΑΣΤΕ

Τα αποδεχόμαστε όπως είναι. Γιατί δεν είναι τίποτα λιγότερο από αγγελούδια που διαιωνίζουν το θαύμα της ζωής. Επέλεξαν εμάς ως εμπλεκόμενους σ' αυτήν την θαυματουργή διαδικασία έλευσης τους στην Γη.

Τα αποδεχόμαστε όχι μόνο γιατί έτσι πρέπει, αλλά γιατί, επί της ουσίας, είναι μέρος του εαυτού μας με τον οποίο κι όταν ακόμη ερχόμαστε σε σύγκρουση, κι όταν τον αρνούμαστε, το ένστικτο της αυτοσυντήρησης μας προστατεύει από το να τον απορρίψουμε στον καιάδα της συνείδησής μας. Είναι νομοτελειακή Αρχή που κανείς δεν μπόρεσε ποτέ να υπερβεί εκτός αν νοσεί ,αν είναι διαταραγμένος ψυχικά.

β. ΤΑ ΧΡΕΙΑΖΟΜΑΣΤΕ

Σε βαθμό εξάρτησης!!! Τα χρειαζόμαστε γιατί είναι μια αστείρευτη πηγή Αγάπης (όπως όλα τα παιδιά).

Μια πηγή που ανακυκλώνεται μέσα από την φυσική διαδικασία της αμοιβαιότητας. Κι είναι πρώτα τα παιδιά που σε..πνίγουν στην αγάπη τους.

Υπάρχει έστω κι ένας γονιός που να μην την έχει εισπράξει ;;; Υπάρχει έστω κι ένας φυσιολογικός άνθρωπος που να μην έχει νοιώσει την ανάγκη ν' αγαπήσει όταν αγαπιέται και μάλιστα από το παιδί του ;;;

γ. ΤΑ ΑΓΑΠΑΜΕ

Τα αγαπάμε γιατί μέσα από την Αγάπη οι άνθρωποι, γινόμαστε Θεοί !
Τα μπορούμε όλα. Τα υπομονεύουμε όλα ! Τα ανακαλύπτουμε όλα .

δ. ΥΠΕΡΑΣΠΙΖΟΜΑΣΤΕ ΤΗΝ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ

Την υπερασπιζόμαστε με φανατισμό, γιατί είναι η ΔΥΝΑΜΗ που μας κρατά ΟΡΘΙΟΥΣ και μάχιμους στο στίβο της ζωής.

Όχι με σκοπό να πρωταγωνιστήσουμε, να διακριθούμε, ή ,ν' αποδειχτούμε κοινωνικά πρότυπα.
Υπερασπιζόμαστε την αξιοπρέπειά μας για να ΖΗΣΟΥΜΕ όπως όλοι οι άνθρωποι και να στηρίξουμε τα παιδιά μας ,όπως οι περισσότεροι γονείς προσπαθούν διά βίου οι περισσότεροι.

Η Διεκδίκηση ,εκ των πραγμάτων, είναι αυτή που δίνει το στίγμα της ιδιαιτερότητας που μας αναλογεί.

Είναι πολυτέλεια για μας τους γονείς των ΑμεΑ να διαδραματίζουμε ΠΑΘΗΤΙΚΑ, με ανοχή, συμβιβασμό και μετριοπάθεια τον δύσκολο κι υπεύθυνο ρόλο της ανατροφής ,της διαρκούς συμπαράστασης και φροντίδας της Υγείας των παιδιών μας και κυρίως την πρόσβαση τους στη ζωή και την κοινωνία.

Ακούραστα κι ανυποχώρητοι λοιπόν αυτό που κάνουν κάποιοι πολίτες , οφείλουμε να το κάνουμε ΟΛΟΙ ΟΙ ΓΟΝΕΙΣ ΤΩΝ ΑΜΕΑ.

Να διεκδικούμε από την Πολιτεία τα ΑΝΘΡΩΠΙΝΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ των παιδιών μας. Τίποτα περισσότερο αλλά και τίποτα λιγότερο. Και για την διεκδίκηση, εκτός των διαμαρτυριών, των υπομνημάτων, των συγκεντρώσεων και άλλων συναφών χειριστικών διαδικασιών, η Δημοκρατία προβλέπει το ύψιστο δικαίωμα αλλά και υποχρέωση κάθε πολίτη . Είναι η ΕΠΙΛΟΓΗ των εκπροσώπων τους που χειρίζονται την Υπόθεση της ζωής των ΑμεΑ εν γένει, ανηλίκων και ενηλίκων , αλλά και των εν δυνάμει ΑμεΑ του Ελληνικού πληθυσμού.

Οι καιροί είναι κρίσιμοι και καθοριστικοί για όλους μας, ευπαθείς, ή μη ευπαθείς. Η ΕΠΙΛΟΓΗ πρέπει να γίνεται με πολύ αυστηρά κριτήρια ,απαλλαγμένη εντελώς από αγκυλώσεις του παρελθόντος, και πολιτικά ή, άλλα συμφέροντα.

Τίθεται καθαρά θέμα τόσο ΣΥΛΛΟΓΙΚΗΣ αλλά και ΠΡΟΣΩΠΙΚΗΣ ΕΥΘΥΝΗΣ.
Ας την αναλάβουμε χωρίς φόβο αλλά με Πάθος.

ΥΓ: Αυτά τα ολίγα, συνεπικουρώντας τις απόψεις μιας «Ευλογημένης» Μητέρας Αυτιστικού παιδιού της κυρίας Σοφίας Κοτσαϊδου - Τσακιρίδου.

Δείτο το blog: http://ligery.pblogs.gr/2014/04/efloghmenh.html