νόηση, ετών 18:)

ΔΑΔ είναι ο όρος που χρησιμοποιείται για το φάσμα του αυτισμού. Μάλλον είχαν αποφύγει να σας πουν ότι είναι το ίδιο. Σημαίνει Διάχυτη Αναπτυξιακή Διαταραχή και περιλαμβάνει από πολύ βαρύ ως πολύ ελαφρύ αυτισμό. Σας προτείνω όμως να μην κολλάτε στις ταμπέλες, οι άνθρωποι ποικίλλουν, αυτιστικοί ή όχι. Πολύ θετικό το ότι παίζει με άλλα παιδιά, είναι ήδη κοινωνικοποιημένος. Όσο πιο θετικά και φυσιολογικά του συμπεριφέρεστε τόσο περισσότερο βοηθάτε το μέλλον του.

ΔΑΔ, ΔΕΠ, ΔΕΠΥ, Asperger... Είναι, τελικά, τόσο πολύ διαφορετικά μεταξύ των που να αξίζει τον κόπο να τρελλαίνεσαι επειδή ο δικός σου πιτσιρίκος έχει Asperger και όχι ΔΑΔ, π.χ.; Δεν ξέρω... Το Asperger, λέει, το λένε και "Το σύνδρομο του μικρού σοφού" και ισχυρίζονται ότι πρέπει να το είχαν άτομα όπως ο Αϊνστάιν, ο Νεύτων, μέχρι και για τον Πάγκαλο (του ΠΑΣΟΚ) έχω διαβάσει/ακούσει. Δε στο λέω για να σε μαλαγανιάσω και να κάνω τα πικρά, γλυκά. Απλά, επειδή κι ο δικός μου γιος έχει διαγνωστεί με Asperger, κρατάω μια καβάτζα στο μυαλό μου... Διαβάζω ότι:Το σύνδρομο Asperger είναι μια ήπια παραλλαγή αυτισμού, που επηρεάζει κυρίως την ικανότητα επικοινωνίας και τις κοινωνικές σχέσεις του ατόμου. Ανήκει στις διάχυτες αναπτυξιακές διαταραχές και για καιρό υπήρχαν διαφωνίες σχετικά με το αν αποτελεί ξεχωριστή διαταραχή ή πρόκειται για αυτισμό σε ελαφριά μορφή. Τουτέστιν, ακόμα και τώρα που μιλάμε το ψάχνουν. Διαβάζω ότι: Τα κύρια χαρακτηριστικά του συνδρόμου, τα οποία συναντάμε και στον αυτισμό, είναι: - Δυσκολία στην επικοινωνία. - Ελλείμματα στην αμοιβαία κοινωνική συναλλαγή. - Δυσκολία στη δημιουργία κοινωνικών σχέσεων. - Περιορισμένο ρεπερτόριο ενδιαφερόντων. - Επαναλαμβανόμενες δραστηριότητες και κινήσεις. - Μονότονος και σχολαστικός τρόπος ομιλίας. Η διαταραχή αυτή διαφέρει από τον αυτισμό, κυρίως γιατί δεν υφίσταται γενική καθυστέρηση ή επιβράδυνση στη γλωσσική ανάπτυξη του παιδιού ή την ανάπτυξη των γνωστικών του λειτουργιών. Συνήθως τα παιδιά με Asperger έχουν φυσιολογική και πάνω νοημοσύνη (με τη λεκτική νοημοσύνη να υπερτερεί της πρακτικής νοημοσύνης), έχουν φυσιολογική εξέλιξη λόγου, χρησιμοποιούν νωρίς τη γραμματική στο λόγο τους, έχουν ιδιαίτερα ενδιαφέροντα και κλίσεις, και με την κατάλληλη υποστήριξη προχωρούν αρκετά καλά στο σχολείο. Επιπλέον η ηλικία έναρξης του συνδρόμου εντοπίζεται αργότερα απ΄ ότι του αυτισμού, μεταξύ 5 και 8 ετών. Και, πάμε παρακάτω: Χαρακτηριστικά του συνδρόμου Δυσκολία στην κοινωνική επαφή. Σε αντίθεση με τα αυτιστικά άτομα, τα άτομα με Asperger επιθυμούν την κοινωνική επαφή, αλλά δεν ξέρουν πώς να προσεγγίσουν τους άλλους. Συχνά προσεγγίζουν τους άλλους με περίεργο τρόπο γιατί δε γνωρίζουν τους κανόνες κοινωνικής συμπεριφοράς. Δεν κατανοούν τη μη-λεκτική επικοινωνία (χειρονομίες, εκφράσεις πρoσώπου) και δεν μπορούν να μοιραστούν τα συναισθήματα και τις σκέψεις τους. Η δυσκολία τους να δημιουργήσουν φιλίες είναι εμφανής. Χρειάζονται ιδιαίτερη διδασκαλία όσον αφορά στις κοινωνικές δεξιότητες που δεν τις αποκτούν μέσα από την εμπειρία. Ο Θάνος μου δεν το έχει τόσο έντονο αυτό το σύμπτωμα. Προβλήματα επικοινωνίας. Ενώ έχουν ευχέρεια στο λόγο (μιλούν με άνεση πριν τα 4 χρόνια), χρησιμοποιούν «επίσημες» λέξεις που συχνά δεν ταιριάζουν στην περίσταση, δε δίνουν σημασία στις αντιδράσεις του συνομιλητή τους, μιλούν ακατάπαυστα χωρίς να τους ενδιαφέρει αν ο άλλος τους ακούει, δεν κατανοούν το χιούμορ και τον μεταφορικό λόγο και η φωνή τους έχει μονότονη χροιά χωρίς διακυμάνσεις. Έχουν δυσκολίες στο πραγματολογικό και στο σημασιολογικό επίπεδο της γλώσσας. Ο Θάνος είχε δυσλαλία, κι έκανε λογοθεραπεία από τα 3 του χρόνια. Ναι, χρησιμοποιεί 'επίσημες" λέξεις ώρες-ώρες, τις οποίες, όμως, "κολλάει" πάντα πολύ πετυχημένα στις προτάσεις του. Aπουσία αφηρημένης σκέψης. Μπορούν να αποστηθίσουν με ευκολία γεγονότα και ημερομηνίες, δυσκολεύονται, όμως, στην κατανόηση αφηρημένων εννοιών με αποτέλεσμα να τους φαίνονται ακατανόητα σχολικά μαθήματα όπως η λογοτεχνία, τα θρησκευτικά και τα προβλήματα αριθμητικής. Δυσκολεύονται ιδιαίτερα να κάνουν υποθέσεις και δεν αναπτύσσουν κριτική σκέψη. Ο τρόπος σκέψης τους είναι «δύσκαμπτος». Ο Θάνος έχει πρόβλημα με τα μαθηματικά, αλλά βρες μου εσύ 3 παιδάκια της Γ΄Δημοτικού, σεο ίδιο τμήμα, που να ξέρουν, απταίστως, την προπαίδεια και μετά τα ξαναλέμε... Βέβαια ο δικός μου, έχει πρόβλημα και στην ανάγνωση, αλλά μια χαρά καταλαβαίνει τα πάντα όταν του τα λέω. Και το αγαπημένο του μάθημα είναι η Ιστορία/Μυθολογία. Ιδιαίτερα ενδιαφέροντα. Αναπτύσσουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον για ένα χόμπι ή συλλογή σε τέτοιο βαθμό που δεν τους αφήνει περιθώριο για άλλες ενασχολήσεις. Το χόμπι τους καταντά μια παθολογική ενασχόληση με ένα πράγμα (τρένα, χερούλια πόρτας, φίδια, συναγερμούς σπιτιών, μετεωρολογία, αστρονομία κλπ). Έχουμε "περάσει" από όλα τα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς (τραίνα, αεροπλάνα, καράβια), όλα τα καρτούν (Σφουγγαράκης, Ben Ten), όλες τις φιγούρες (Lego, Gormiti κλπ) και μια αγάπη που ζει ακόμα, είναι οι δράκοι και οι δεινόσαυροι. Όμως, όλα τα βαριέται γρήγορα. Μεγάλη αγάπη έχει και με παιχνίδια στο pc. Μπορεί να παίζει για ώρες. Κι εκείνη η διάσπαση προσοχής που λέγαμε, μόνο στα μαθήματα του σχολείου ισχύει; Έλλειψη προσαρμοστικότητας. Κάθε απρόσμενη αλλαγή στο καθημερινό πρόγραμμα τους δημιουργεί αναστάτωση (πχ. ένα μποτιλιάρισμα σε κίνηση μπορεί να προκαλέσει άγχος και έκρηξη θυμού). Αναπτύσσουν αισθήματα ανησυχίας και άγχους μπροστά σε κάθε καινούρια κατάσταση. Ο καλός μου δεν έχει τέτοιο θέμα. Είτε πρέπει να ξυπνήσουμε πρωί, είτε μπορούμε να κοιμηθούμε έως αργά, είτε κοιμηθούμε πολύ αργά το βράδυ, δεν άγχεται διόλου. Τον πηγαίνω σε κέντρα για αξιολογήσεις και είναι πάντα εξαιρετικώς συνεργάσιμος, ασχέτως αν τον έχω ενημερώσει μέρες πριν για την επίσκεψη ή του το πω δύο ώρες πριν. Αδεξιότητα. Είναι συνηθέστατο χαρακτηριστικό των παιδιών με Asperger (σε ποσοστό 50%-90%) να δυσκολεύονται σε δραστηριότητες που απαιτούν συντονισμένες κινήσεις (πχ. πέταγμα μπάλας, δέσιμο κορδονιών, ισορροπία, ποδήλατο, σκαρφάλωμα, γρήγορα αντανακλαστικά), ενώ δεν συμβαίνει το ίδιο με τα αυτιστικά παιδιά. Είναι λιγάκι αδέξιος και, ναι, δε δένει τα κορδόνια του (στα 9 του πλέον) όμως, του αρέσει να παίζει και κανένας μας δε γεννήθηκε... Christiano Ronaldo. Προβλήματα στο σχολείο. Λόγω των δυσκολιών στην κοινωνική επαφή γίνονται αντικείμενο κοροϊδίας από τα άλλα παιδιά. Συνήθως παίζουν μόνα τους. Δυσκολεύονται ιδιαίτερα να ακολουθήσουν τους κοινωνικούς κανόνες του σχολείου και έχουν συχνά άγχος. (Αtwood, 1998) Ο Θάνος, λοιπόν, με βάση τα λόγια του δασκάλου του, χαίρει της πλήρους αποδοχής των συμμαθητών του, παίζει, ανταλλάσσει φιγούρες Gormitti, κάρτες κλπ, δε δημιουργεί προβλήματα μέσα στην τάξη, δεν κάνει φασαρίες, δεν παρενοχλεί την ομαλή διεξαγωγή του μαθήματος. Αν, όμως, κάποια στιγμή κουραστεί/βαρεθεί να προσέχει, πάει στην έδρα και παίρνει τα παιχνίδια του και ασχολείται με αυτά αντί με το μάθημα. Είχα έναν συμμαθητή στο σχολείο (Γυμνάσιο & Λύκειο), τον Κώστα, ξύπνιο, καπάτσο, χαβαλετζή, που του άρεσε το σκάκι και κέρδιζε τους καλύτερους, όμως, δε διάβαζε. Ήταν ο "κουμπούρας", ο που "δεν τα 'παιρνε", ο "κακός" μαθητής. Είχε, όμως, φίλους και όλοι τον αγαπούσαμε και, ακόμα και οι καθηγήτες, δεν του κρατούσαν κακία για όσα τους έκανε. Βρίσκω τόσα πολλά κοινά μεταξύ του Κώστα και του Asperger, όμως, το 1986 που τελειώσαμε το σχολείο, το Asperger δεν υπήρχε. Κρίμα, γιατί και ο Κώστας μπορεί να αντιμετωπιζόταν με καλύτερο τρόπο... Το link για όσα σου έγραψα (και για να διαβάσεις περισσότερα) είναι το: http://www.specialeducation.gr/modules.php?op=modload&name=News&file=article&sid=315 και το κείμενο υπογράφει η Αγλαΐα Σταμπολτζή (Ειδική Παιδαγωγός). Ψάξ' το όσο περισσότερο μπορείς το θέμα με τον πριγκιπούλη σου. Εγώ, αυτό κάνω. Μη μένεις σε μία διάγνωση/αξιολόγηση. Εγώ, αυτές τις ημέρες τον τρέχω για μια τρίτη γνώμη και περιμένω και ραντεβού για τα ΚΔΑΥ/ΚΕΔΔΥ (πότε θα αποφασίσουν επωνυμία, άραγε;) για μία τέταρτη. Κατά τα άλλα, ο Θάνος είναι ένα παιδί χαρούμενο, ζωντάνο, με ενιδαφέροντα, που, ναι, θυμώνει όταν δε γίνεται το δικό του, αλλά σε όλους μας συμβαίνει αυτό, που επιμένει, που κάνει αστεία, που αν καμιά φορά πει κανένα ψέμα μόλις του πω "Θάνο, αλήθεια τώρα, έτσι έγιναν τα πράγματα;" απαντά "Εντάξει! Θα σου πω την αλήθεια!", που εκφράζει τα συναισθήματά του, που -απ΄ό,τι μου λένε και οι ειδικοί- αντιλαμβάνεται πλήρως τα συναισθήματα των άλλων, που είναι τρυφερός, που ζητά συγνώμη μετά τον τσακωμό και που πηγαίνω μαζί του στα μαγαζιά και μου λέει "Να το πάρεις αυτό. Είσαι κούκλα!" και που παρά το γεγονός ότι μπορεί να μην είναι ήσυχος μέσα στο μαγαζί, οι υπάλληλοι τον λατρεύουν και όταν πηγαίνω μόνη μου, με ρωτούν "Γιατί δεν έφερες τον Θάνο;". Για να καταλάβεις, το in-joke μας είναι: "θάνος. Έχει παντού μόνο φίλους!". Το λέμε και γελάμε πια. Asperger ξα-Asperger, αυτός είναι και τον λατρεύω κι ας μου κάνει, πολλές φορές, τα νεύρα κορδέλα για τον τόρνο! Και, μιας και το ψάχνω το θέμα, ελπίζω ότι κάποια στιγμή, κάπως θα φτιάξουν τα πράγματα και θα βελτιωθεί κι ο ίδιος, για να μη γίνει ο "κουμπούρας" της τάξης του και να μην κουβαλέι τη ρετσινιά που, πολύ εύστοχα, λέει και η μαμά σου. Είτε τι πιστεύεις, είτε όχι, φίλη ψυχολόγος, μου είπε να μην πω τίποτα στο σχολείο για το Θάνο. Δεν το έκανα και, στην Ά΄Δημοτικού, στη συνέλευση Γονέων 7 Κηδεμόνων, ακούστηκε ότι "Εμείς στην τάξη της κόρης μου, έχουμε ένα αγοράκι αυτιστικό που όλο ενοχλεί". Ο κόσμος δεν ξέρει και δεν καταλαβαίνει και μόνο ταμπέλες και ρετσινιές "κολλάει". Ξέρεις πόσα παιδάκια βλέπω στο σχολείο και πιάνω τον εαυτό μου να σκέφτεται "Εσύ, αγάπη μου, θέλεις πολλές ώρες εργοθεραπείας..."; Ξέρεις πόσοι γονείς, βλέπουν τα πιτσιρίκια τους, αλλά δε θέλουν να παραδεχτούν ότι "κάτι τρέχει"; Ξέρεις άλλοι πόσοι, σε βρίζουν αν διανοηθείς να πεις κάτι; Ξέρεις πόσοι λένε "Τι έχει το παιδί, ρε παιδιά; ΟΚ, είναι ζωηρός. Ε, και; Κι εγώ ζωηρός ήμουν μικρός...". Οι πολλοί, δυστυχώς, είναι εκείνοι που δε θέλουν να μάθουν και αφήνουν τα παιδιά τους ελέω Θεού. Εμείς, είμαστε τυχερές. Νοιαζόμαστε τα παιδιά μας και το ψάχνουμε το θέμα. Άσε τους άλλους στον κόσμο τους. Εκείνοι είναι που έχουν το πρόβλημα και, δυστυχέστατα, θα το μεταφέρουν και στα παιδιά τους. Τα δικά μας παιδιά, έχουν γονείς που τα αγαπούν, τα φροντίζουν και προσπαθούν να τους εξασφαλίσουν ένα καλύτερο μέλλον, όσο το δυνατόν απαλλαγμένο από πάσης φύσεως σύνδρομα. Οι άλλοι τα έχουν και δεν το ξέρουν επειδή τρέμουν στην ιδέα του να αναγνωρίσουν το "πρόβλημα". Εσύ, ποια παιδιά βλέπεις να έχουν καλύτερο μέλλον; Κάνε υπομονή και σκέψου ότι αν φρικάρεις ΕΣΥ, δε θα μπορείς να βοηθήσεις τα παιδιά σου, όπως αν λυγίσω εγώ, δε θα μπορώ να βοηθήσω τα δικά μου. Αυτή η σκέψη αρκεί για να σε "κρατάει" δυνατή! Θα φτιάξουν τα πράγματα, Ελπίδα Υ.Γ.: Sorry για το τεράστιο post.

Συγχαρητήρια! ο γιος σας έχει Αsperger! η ζωή σας, μεσα απο τις όποιες δυσκολίες της διαφορετικότητας, άλλοτε ανυπόφορες και δυσβάσταχτες και άλλοτε γλυκιές και ευαίσθητες, αποκτά πραγματικά νόημα! να χαίρεστε το γιο σας και σύντομα θα καταλάβετε πόσο ευλογημένοι είστε στη ζωή σας -όπως άλλωστε είμαστε και εμείς - διαπίστωση στην οποία καταλήξαμε στην δεκάχρονη ήδη διαδρομή μας στο μαγικό ταξίδι και στη μοναδική πρόκληση του να μεγαλώνεις ένα παιδί με αυτά τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά. Κι εμείς είχαμε την αφελή εντύπωση οτι με δύο -τρεις μήνες, αργότερα δύο -τρία χρόνια, θεραπείας, θα ξεμπερδέυαμε. Φέτος κλείνουμε τα δέκα χρόνια από το ξεκίνημα αυτού του ταξιδιού και είμαι πλέον πεπεισμένη ότι όσο καλά και να τον προετοιμάσουμε για να ανοίξει μόνος του τα φτερά του, πάντα θα έχει ανάγκη τη διακριτική στήριξη των γονιών του, των τριών μικρότερων αδελφών του ( αλήθεια, του προσφέρουν την καλυτερη ψυχοθεραπεία και το καλύτερο μάθημα στις κοινωνικές δεξιότητες, χωρίς καν να το συνειδητοποιούν, τι τυχερός!) και αργότερα τη στήριξη μιας τρυφερής συζύγου με απέεεεεραντη κατανόηση και υπομονή. Σήμερα είναι μαθητής της Γ΄γυμνασιου, μαθητής του 19,5, έτοιμος να αντιμετωπίσει τις προκλήσεις της εφηβικής ηλικίας. Μια συμβουλή: μην αποφύγετε να του μιλήσετε για τη διαφορετικότητά του, όταν θα αρχίσει να την καταλαβαίνει. Η αυτογνωσία είναι το πρώτο βήμα, για τη βελτίωση. Συστήνω δύο βιβλία. 275 απαντήσεις για το Σύνδρομο Asperger, εκδ. πατάκης, 20 ευρώ και Σύνδρομο Asperger,ένας πλήρης οδηγος, εκδ. Ελληνικά γράμματα, 45 ευρώ. Ο μεγαλύτερος βοηθός μας και παρηγορητής μας, ο θεός, που με αυτό τον τρόπο μας βοήθησε να γίνουμε όχι καλύτεροι άνθρωποι, αλλά, απλά, ΑΝΘΡΩΠΟΙ. Με όλες τις ευχές για καλό ταξίδι! Ελένη